Antygona

Antygona była córką Edypa – byłego władcy Teb oraz jego matki i żony Jokasty. Z tego związku narodziła się również Ismena, Eteokles i Polinejkes. Następnym władcą po Edypie został Kreon – brat Jokasty - ,który miał syna Hajmona, narzeczonego naszej bohaterki.

Antygona jako siostra była bardzo oddana. Zbuntowała się przeciwko królowi i złamała rozkaz Kreona, który zakazał pogrzebania jej brata. Zrobiła to z miłości. Ten czyn wskazuje również na to, iż należała ona do osób wrażliwych, czułych i opiekuńczych, a zarazem odważnych i energicznych. To osoba honorowa i uparta, gdyż od początku do końca wytrwała przy swoim zdaniu mówiąc: „Jam to spełniła, zaprzeczać nie myślę”, chociaż wiedziała, że czeka ją śmierć. Bohaterkę bardzo obchodziło dobro ludzi, była życzliwa w stosunku do otoczenia. Charakteryzuje ją uczciwość i szlachetność. Nie chciała przeciwstawiać się bogom, lecz nie do koca jej się to udało, ponieważ odrzuciła dar życia. Popełniła samobójstwo, ale przed tym strasznym czynem lękała się: „Bez łez, przyjaciół, weselnego pienia ; Kroczę już, biedna, ku śmiertelnej toni”.

Bardzo podobają mi się takie osoby jak Antygona. Jest ona postacią jak najbardziej godną podziwu i naśladowania. Rzadko w tych czasach, spotyka się na swej drodze ludzi takich jak ona, o wielkim sercu i odwadze. Postępowała zgodnie ze swoim sumieniem i za to ja m. in. cenię. W swoich słynnym cytacie mówi: „Współkochać przyszłam, a nie współnienawidzić”.