Charakterystyka Cezarego Baryki

Cezary Baryka jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt.”Przedwiośnie”. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Jest on jedynym dzieckiem Seweryna Baryki- wysokiego statusem urzędnika społecznego i Jadwigi Barykowej z domu Dąbrowskiej. Było to udane i szczęśliwe małżeństwo, którego podstawą wcale nie było silne uczucie miłości, jednak narodziny Cezarego spowodowały, że stał się on „oczkiem w głowie” rodziców, którzy pragnęli stworzyć mu odpowiednią opiekę, dobrobyt i miłość. Urodził się w Rosji jednak ze względu na polskie korzenie rodzice przekazywali mu polską tradycję Cezarego poznajemy w powieści jako młodego czternastolatka. Jest on wówczas uczniem gimnazjum w Baku. Ojciec bardzo dbał o wykształcenie Cezarego. Chłopiec wiele czasu poświęcał nauce, która nie przysparzała mu trudności. Posiadał zdolności lingwistyczne, które rodzice pragnęli w nim rozwijać. Chłopiec czuł ogromny respekt przed ojcem, bał się mu przeciwstawić. Z kolei z matką nie liczył się zupełnie. W 1914 roku gdy wybuchła wojna i jego ojciec ruszył na front Cezary bardzo zachłysnął się swobodą. Robił co chciał: wracał do domu w środku nocy, włóczył się z kolegami po mieście, wszczynał kłótnie z nauczycielami co w efekcie doprowadziło nawet do wyrzucenia go z gimnazjum za pobicie dyrektora. Fakt ten wcale go nie zmartwił, gdyż w związku z rozpoczynającą się rewolucją młody buntownik został bywalcem zgromadzeń ludowych i był aktywnie zaangażowany w rewolucję, która coraz bardziej przekonywała go głoszonymi wówczas hasłami.
Cezarego poznajemy jako ładne dziecko, które podczas akcji powieści dojrzewa i zmienia się w przystojnego mężczyznę. Miał „gęstliwą falistą czuprynę”, proste zęby, prosty nos, spadziste czoło i rozwinięte sportami ciało. Będąc nastolatkiem nie przywiązywał zbyt dużej uwagi do swego wyglądu i ubioru, dlatego często wychodząc na podwórko z kolegami ubrany był w brudne spodnie i za dużą koszulę.
Jest on bohaterem dynamicznym, ponieważ w trakcie akcji utworu zmienia się. Na początku utworu jest niedojrzałym, naiwnym, pełnym zapału chłopcem. Brak mu rozwagi, jest bezkrytyczny wobec rzeczywistości, nie ma jeszcze ukształtowanego własnego światopoglądu –przyjmuje idee komunistów, które wydają mu się jedynie słuszne. Chętnie chłonie rewolucyjne hasła, nie chce widzieć pogorszenia warunków życia, grabieży i rozbojów dokonywanych w imię „sprawiedliwości”. Na nieśmiałe uwagi matki chłopiec odpowiada agresją, drwiną i gniewem.
Dopiero śmierć matki dogłębnie nim wstrząsa. Fakt ten skłonił go do refleksji i zastanowienia nad prawdziwością komunistycznych idei. W drugiej częsci powieści dokonuje się przemiana bohatera. Podczas pobytu w Nawłoci Baryka okazał się człowiekiem namiętnym, gwałtownym, zachłannym , spragnionym miłości i przyjemności, zapomniał o potrzebach innych ludzi.Bawiąc się uczuciami Wandy, angażując się jednocześnie w romans z Laura okazał się nieczułym i niewrażliwym egoistą. Brak wrażliwości , czułości , zrozumienia dla odmienności innych ludzi zgubiły bohatera. Nawet śmierć Karusi nie zrobiła na nim wrażenia.
Cezary Baryka jest bardzo specyficznym bohaterem. Czytelnik nie jest w stanie przewidzieć jego wyborów, ciężko za nim nadążyć. Jest człowiekiem niezdecydowanym i zmiennym. Stara się znaleźć` wielką ideologie` przez co reprezentuje młode pokolenie Polaków. Cezary imponuje swoją zaciętością i siłą woli, które pozwalają mu pokonać wszelkie niedogodności losu.