Czy w miłości lepiej słuchać głosu rozsądku, czy też oddać się namiętności?

Miłość jest nieodłącznym elementem każdego człowieka. Dotyka nas niespodziewanie, wtedy kiedy najmniej się tego spodziewamy, jest ulotna, niekiedy dostarcza wielu cierpień i rozczarowań, lecz mimo to większość ludzi kojarzy ja z ciepłem, poczuciem szczęścia, chwilami uniesień, beztroski i spontaniczności. W chwili gdy poznajemy bliska naszemu sercu osobę, rozsądek schodzi na dalszy plan, kieruje nami namietnosc która stal się natchnieniem dla wielu poetów i pisarzy.

Fragment powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka” ukazuje rozmowę między Ignacym Rzeckim i Stanisławem Wolkuskim, który przezywa swoja miłość. Tą kobietą jest Izabela Łęcka. Jest to dama z wyższych sfer, dobrze wychowana, elegancka oraz jak się okazuje w dalszych losach bohaterów - niedojrzała uczuciowo. Rzecki próbuje uświadomić i ostrzec Wokulskiego przed czyhającym go cierpieniem i odrzuceniem. Pan Ignacy jest typowym racjonalista, który zdecydowanie uważa iż namiętność prowadzi do zguby. Jego zdaniem nie należy zbytnio angażować się w uczucie. Trzeba zawsze zachować zdrowy rozsadek, nie podejmować zbyt gwałtownych, pochopnych i spontanicznych decyzji. Wokulski jednak odpiera argumenty subiekta. Chce udowodnić Rzeckiemu, iż namiętność i uczucie jakim darzy Pannę Izabele jest prawdziwe i całkowicie różni się od pozostałych zakochanych par. Ma jednak świadomość że jego milosc może zostać odrzucona to chce spróbować. Nie zamierza się poddać i rezygnować z Łęckiej, ponieważ to ona obudziła w nim po raz pierwszy tak głębokie uczucie.

Mimo iż akcja powieści nie kończy się szczęśliwie to jednak namiętność przeważa nad rozsądkiem. Dzięki temu Wokulski mogl chociaż na chwile być innym człowiekiem. Miłość spowodowała że miał inne spojrzenie na świat. Stal się bardziej wrażliwy an otocznie, zaczął interesować się sprawami które wcześniej go nie dotyczyły m.im pomoc na Powiślu, zapewnienie pracy Mariannie czy Węgiełkowi.

Następnie dramat „Romea i Julii” w. Szekspira udowadnia iż należy poddać się namiętności.

Dramat ten ukazuje potężnie uczucie dwojga ludzi, którzy zmuszeni są ukrywać się z pożądaniem jakie ich łączy. Oboje byli świadomi tego ze ich związek nie ma przyszłości, ponieważ nie zdobyliby akceptacji ze strony swoich rodziców. Mimo to często się spotykali, cieszyli się sobą i każda spędzona wspólnie chwila. Historia ta, jest przykładem wielkiego i bezgranicznego uczucia, które jest w stanie ponieść śmierć w imię miłości. Dramat niestety kończy się śmiercią obojga zakochanych lecz ukazuje istotę i siłę, jaką jest miłości. Jest symbolem czystości, oddania oraz nieszczęśliwej miłości. Choć szczęście kochanków z Werony nie trwało zbyt długo to jednak ujawnia ono jak ważną rolę odgrywa uczucie w życiu człowieka i do jakich czynów jesteśmy zdolni będąc zakochanym.

Przedstawione powyżej przeze mnie przykłady pokazują, iż miłość ma różne oblicza. Wspaniałym uczuciem jest kochać i być kochanym, lecz przez różne przeciwności losu nie zawsze się tak dzieje. Lokując swoje uczucia musimy liczy się z tym iż nie zawsze zostaną one zaakceptowane. Moim zdaniem rozsadek jest ważny szczególnie wtedy kiedy nie mamy pewności, iż druga osoba darzy nas tym samym uczuciem. To z pewnością uchroni zakochana osobę przed odrzuceniem i w konsekwencji zrażeniem się do płci przeciwnej. niemniej jednak w dużym stopniu należy kierować się sercem, gdyż jest to nasz naturalny spontaniczny i w pełni ludzki odruch, którego nie należy się wstydzić lub wypierać, gdyż dzięki miłości możemy przeżyć swoje najpiękniejsze w życiu chwile.