Po śmierci Mieszka I w 992r. do władzy dążył Bolesław Chrobry. Na początku wygnał swoich przyrodnich braci i macochę Odę. Kontynuował politykę ojca – wzmacniał państwo w stosunkach z sąsiadami. W 997r. książę przyjął w Gnieźnie biskupa Pragi, który wcześniej przebywał w Rzymie. Następnie biskup Wojciech wyruszył na misję do kraju pogańskich Prusów. Był wspierany przez Bolesława i papieża. W 997r. Wojciech został zabity przez Prusów. Chrobry wykupił jego ciało i złożył w Gnieźnie. Biskup Wojciech został uznany za świętego. Poparcie św. Wojciecha w misji pomogło mu w uzyskaniu zgody papieża Sylwestra II na ustanowienie arcybiskupstwa w Gnieźnie. W 1000r. wraz z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha do Gniezna przybył cesarz Otto III. Bolesław przyjął go zaszczytnie, jak wypadało przyjąć króla i dostojnego gościa. Cesarz otrzymał od księcia trzystu opancerzonych żołnierzy, ramię św. Wojciecha. W zamian za to Otto podarował Bolesławowi gwóźdź krzyża Pańskiego , włócznię św. Maurycego, a na głowę włożył mu diadem co miało symbolizować zgodę na koronację księcia. Bolesław Chrobry po wzmocnieniu wewnętrznie państwa zaczął rozszerzać jego granice. W 1002r. zajął Milsko i Łużyce, a w 1003r. opanował Czechy i Morawy. Książę za czasów swojego panowania doprowadził do trzech długotrwałych wojen z Niemcami. Pierwsza wojna zaczęła się w 1003r., a w 1004 został zmuszony do oddania Czech. Rok później wojskom niemiecki nie udało się zdobyć Poznania i Henryk II zawarł pokój. Rok 1007 był początkiem drugiej siedmioletniej wojny. Ostatnia wojna rozpoczęła się w 1015r. i skończyła się w 1018r. w Budziszynie. W roku 1018r. przy wsparciu wojsk niemieckich odbyła się wyprawa na Ruś. Bolesław Chrobry został koronowany w 1025r. Dwa miesiące po swojej koronacji zmarł.