Zalety i wady reklamy telewizyjnej

REKLAMA TELEWIZYJNA
Zalety i wady reklamy telewizyjnej
Na początku zadajmy sobie pytanie czym jest reklama w telewizji i jakie posiada charakterystyczne cechy. Otóż reklama telewizyjna jest środkiem masowej komunikacji, posiadającym największą spośród masmediów siłę społecznego oddziaływania. Połączenie ruchu, dźwięku i barwy stwarza bardzo duże możliwości wiernego oddania cech produktu wraz z jego charakterystyką funkcjonalną i symboliczną. Działając bardzo sugestywnie na zmysły wzroku i słuchu, uruchamia silne bodźce „atakujące" potencjalnego odbiorcę.

Znając taką definicję reklamy telewizyjnej zastanowimy się teraz jakie są jej zalety i czy posiada wady. A jeżeli tak to co przeważna w przypadku takiego typu reklamy – plusy czy minusy?
ZALETY
Reklama telewizyjna w porównaniu z inna formą reklamy ma możliwość dotarcia do największej liczby ludzi (potencjalnych klientów), a co za tym idzie do świadomości adresata. Najskuteczniej wpływa na zmianę postawy i stosunku odbiorców reklamy do produktu, przedsiębiorstwa. W odróżnieniu od innych reklam (radiowej czy prasowej) taka reklama jest przez przysłowiowego Kowalskiego oceniana od 3-5 obejrzenia, dlatego ma ona większa szansę na pozytywną ocenę oglądającego i zapamiętanie jej. Wpływa ona najskuteczniej na wielkość sprzedaży (popyt).

Reklama telewizyjna wykorzystuje obraz, ruch, słowo i dźwięk, co sprawia że wzrasta jej wiarygodność. I faktycznie, na podstawie badań z biegiem lat jest ona coraz większa. W przypadku reklamy telewizyjnej nadawca może dostosować czas jej emisji tak, aby trafiła do określonej grupy widzów, np. reklama zabawek przed rozpoczęciem „Dobranocki” lub reklama młodzieżowej firmy odzieżowej na kanale przeznaczonym dla takiej grupy oglądających (VIVA, MTV). Reklama w telewizji ma ogromne znaczenie szczególnie w okresach przedświątecznych, kiedy to firmy, sieci marketów lub konkretne produkty są reklamowane szczególnie często, gdyż w tych okresach w roku ludzie kupują najwięcej i najmniej przywiązują wagę do ilości wydawanych pieniędzy. Dlatego markety prześcigają się z reklamą, aby widzowie takiej reklamy stali się ich klientami, szczególnie w takim charakterystycznym okresie „dużych zakupów”. Natomiast firmy lub reklamy poszczególnych produktów podsuwają pomysły na prezenty i podkreślają, że to ich produkty są najlepsze. Taki typ reklamy może wykazać się wyobraźnią jej twórców, którzy mają szerokie pole do popisu. Mają oni szeroka paletę możliwości zaprezentowania oferowanego produktu, mogą bowiem:
- porównywać swój produkt z innym konkurencyjnym (co jest jednak bardzo ryzykowne, gdyż może przynieść odwrotne skutki od zamierzonych);
- przedstawić sytuacje z życia adresatów;
- zaprosić do reklamy swojego produktu osoby znane (gwiazdy muzyki czy telewizji);
- reklamować swój produkt zapewnieniami ekspertów o jakości produktu;
-odwoływać sceny z filmików reklamowy do stylu życia odbiorcy
-wykorzystać wątki humorystyczne;
- wykorzystać kreskówki (animacje);
- tworzyć seriale reklamówek;
- zaciekawić widza poprzez rozbite reklamy (nie raz 30 sekund, a 2x po 15 sekund);
- reklamować poprzez dokureklamówki (filmiki czarno-białe lub nagrywane z amatorskiej kamery, które mają na celu pokazać potencjalnemu klientowi jak bardzo produkt jest prawdziwy, pochodzący z rzeczywistego świata).

Reklama telewizyjna może również korzystać z mnożnika mediów, czyli powielaniu elementów reklamy z telewizji w radiu (sam dźwięk) lub prasie (tylko jeden obraz). W przypadku takiej reklamy w radiu słuchacz będzie odtwarzał obraz w wyobraźni z wcześniej poznanej reklamy w TV, lub w przypadku prasy będzie w pamięci odtwarzał dźwięki. Za pomocą takiej reklamy wiele firm zdobywa ogromną rzeszę tzw. klientów lojalnych, czyli stałych klientów, którzy na stałe korzystają tylko z ich produktu lub usługi.

Natomiast jakie są wady reklamy telewizyjnej? Przede wszystkim cena, która spośród wszystkich form reklamy w tym przypadku jest najwyższa. Po drugie ograniczony czas, wcześniej 60 sekund, natomiast na podstawie badań psychologicznych ograniczony raczej do 30 sekund (gdyż w miarę czasu spada poziom oddziaływania reklamy na odbiorcę i poziom jego koncentracji).
Twórcy reklam muszę również zwracać uwagę na poziom zapamiętywania treści reklamy przez widza. Treść musi odnosić się do obrazu (im więcej obrazów, tym mniej słów i odwrotnie). Stopień zapamiętywania w czasie gdy reklama pojawia się w mało „zatłoczonym” reklamami bloku wynosi 26% , natomiast w bloku gdzie pokazuje się dużo reklam spada do 12%.Dlatego nadawca reklamy nie może sobie pozwolić na wszystko co chciałby w niej pokazać, gdyż ma ona ściśle określone formy, w których musi się zmieścić jeżeli chce być skuteczna. Ludzie oglądający reklamę w telewizji zapamiętują tylko najważniejsze jej watki, dlatego musi ona posiadać konkretny cel i być w miarę lakoniczna. Adresat takiej reklamy nie posiada możliwości mentalnego „odtworzenia” reklamy, jaką ma czytelnik prasy. Ludzie oglądając wiele reklam telewizyjnych nawet tuż po obejrzeniu reklamy w 50% mylą markę reklamowanego produkty, często z konkurencyjna marką. I tak w tym przypadku ma również znaczenie w jakim bloku reklamowym występuje prezentacja danego produktu. Jeżeli jest to mało „zatłoczony” blok reklamowy 21% oglądających dobrze kojarzy marki reklamowanych produktów po obejrzeniu reklam. Natomiast w bloku, gdzie występuje dużo reklam wysoki poziom rozpoznawalności marki spada do 8%. Kolejna wadą reklamy telewizyjne jest fakt, iż już po kilku „spotkaniach” z nią w naszej podświadomości „wyłapujemy” pewne fragmenty i tworzymy pewną opinie na jej temat. Po kolejnych obejrzeniu takiej reklamy wyłapujemy tylko te fragmenty, które na początku przypadły nam do gustu i nasza opinia nie zmienia się. Dlatego reklama musi być tak stworzona, aby od pierwszego momentu wywoływała pozytywne emocje i pozostawiała dobre wrażenie, co nie jest proste, gdyż gusta potencjalnych klientów są różne. Dużą wadą reklam telewizyjnych jest niezrozumienie ich u 40% adresatów, na co wskazują badania przeprowadzone w 1979 roku w USA.

Reklama telewizyjna ma również cechy, które mogą być traktowane zarówno jako wady jak i zalety, w zależności od ich wykorzystania. Są to:
- kolejność reklam w bloku reklamowym (pierwsza reklama jest najbardziej przekonująca, ale i najdroższa. Im dalej, tym ma mniejszą skuteczność, ale niższą cenę);
- czas pokazywania reklamy (jeżeli reklamę możemy zobaczyć w przerwie popularnego programu ma ona największą skuteczność, ale cena jest wyższa itd.);
- wpływ reklamy na rodzinę (pozytywne skutki to poszerzanie wyobraźni i słownictwa u dzieci lub możliwość poznania różnych produktów dostępnych na rynku, natomiast negatywne to tworzenie napięć w rodzinach, gdzie rodziców nie stać na zakup „idealnej” zabawki lub podważanie u dzieci wiarygodności dorosłych).


System określania wielkości audytorium telewizyjnego
z ang. „rating-point system”



Audytorium telewizyjne jest to po prostu oglądalność danego programu. Wyrażona jest w procentach i mówi nam, ile gospodarstw domowych, ze wszystkich gospodarstw posiadających odbiorniki TV, ogląda właśnie w tym momencie dany program.

Oglądalność jest miernikiem, który odgrywa bardzo ważną rolę dla reklamodawców. Dzięki niej mogą określić efektywny i najbardziej optymalny czas dla emisji własnej reklamy, wyliczany na podstawie właśnie oglądalności, ale wybranej grupy docelowej.

Wzór na oglądalność:

widzowie oglądający dany program
OGLĄDALNOŚĆ=
ogół gospodarstw domowych posiadających odbiorniki TV

I właśnie na podstawie tego wzoru reklamodawcy trafiają do interesującej ich grupy docelowej.

Przykładowo:

liczba kobiet w wieku od 35 do 60 lat oglądająca dany program
RPS =
całkowita liczba tych kobiet


Największą oglądalność oznacza się terminem „prime-time” i waha się ona między 9% a 25% ze średnią 15%.
Reklama telewizyjna nie jest emitowana tak po prostu. Grupa specjalistów przygotowuje całe spoty reklamowe i planuje pakiet reklam emitowany w ciągu całego dnia.


Udział w oglądalności jest drugim ważnym wskaźnikiem sukcesu programu. Określa on procent gospodarstw domowych oglądających dany program w stosunku do ogółu gospodarstw oglądających telewizję. To pomaga reklamodawcy określić pozycję programu w porównaniu do programów konkurencyjnych.


Techniki prezentacji produktu lub usługi w telewizji
Podstawowe techniki prezentacji produktu lub usługi wykorzystanych w reklamie telewizyjnej to:
1. Demonstracja
2. Rekomendacja
3. Humor
4. Scenka rodzajowa z życia
5. Styl życia
6. Animacja
7. Racjonalny powód
8. Emocje

- Spot

1. Demonstracja
- statyczna (indywidualna, porównawcza);
- dynamiczna (test: indywidualny, porównawczy; pokazująca działanie: w sposób ciągły, w sposób skokowy) ;
- inna.

Demonstracja występuje na ogół w dwóch wariantach. W pierwszym przypadku firma podkreśla wyższość reklamowanej oferty nad ofertą konkurencji. Sytuacja, w której podkreśla się wyższość reklamowanej oferty nad inną ofertą polega na zaprezentowaniu dwóch towarów, z których jeden jest towarem markowym, drugi najczęściej anonimowym. Anonimowość ta wynika z faktu, że przepisy w zakresie reklamy zabraniają na ogół porównania się do oferty konkretnego konkurenta jeżeli jego produkt sprawuje się gorzej lub jego oferta jest mniej atrakcyjna. Przy takim porównaniu podkreśla się walory produktu : nasz produkt jest najlepszy; nie ma nic bardziej skutecznego; na chorobę Ci inne środki; to wszystko czego Ci trzeba. W drugim przypadku stara się przekonać odbiorcę, o dorównaniu prestiżowej ofercie konkurencji najczęściej w takich przypadkach stara się skusić potencjalnego nabywcę niższą ceną skoro nie widać różnicy to po co przepłacać: wybieraj oszczędnie; taki sam efekt po niższej cenie. (…przykład reklamowy; reklamy ERY; proszków do prania)


2. Rekomendacja
- eksperta;
- zwykłego człowieka;
- gwiazdy.
Do zakupu towaru lub usługi można zachęcić klienta przez rekomendację. Najczęściej rekomendują:

¬ *znane gwiazdy sportu, kina, muzyki;
¬ *eksperci uznani w danej dziedzinie;
¬ *osoby anonimowe, występujące jako eksperci;
¬ *zwykli ludzie.



Przekonać do zakupu danego produktu próbują nas przez słowa tj. używam tego produktu i jestem z niego zadowolony; mnie on wystarcza a Tobie?; nie zamienił bym go na żaden inny; to jest mój ulubiony…
Gwiazdy występujące w reklamie budzą zaufanie i przekonują. Wystarczy, że się pokażą, a wielu konsumentów stara się za nimi podążać.
(…przykład reklamowy; lody Koral – Maryla Rodowicz, Daniel Olbrychski, Astor – Przybylska, Małysz)

3. Humor

Humorystyczne filmy reklamowe są na ogół pozytywnie odbierane przez widzów. Wprowadzają ich w miły nastrój, który pozwala łatwiej przyswajać apel reklamowy. Skuteczność humoru zależy od kultury danego narodu. Spotyka się również filmy, które z powodzeniem pokazywane są w różnych kulturach, wywołując za każdym razem uśmiech widza. Naczelną zasadą jest to, że humor koncentruje uwagę widza na reklamowanym produkcie, a nie służy jego rozrywce. Językowe środki perswazji są jednak w tym przypadku najczęściej mało rozwinięte. Wyeksponowanym elementem jest jedynie logo lub nazwa firmy bądź produktu.
(…przykład reklamowy; reklamy Biedronki)


4. Scenka rodzajowa z życia

Jest wykorzystana w celu wywołania u widza identyfikacji z określoną sytuacją. Pojawiają się w niej przeciętni ludzie, scenografia to zwykle wnętrza, przedstawione są normalne, codzienne problemy, w których przezwyciężeniu pomaga reklamowany produkt. Takie reklamy jednak nużą widza i nie są zbyt entuzjastyczne, a czasami wręcz ocierają się o pretensjonalność.
(…przykład reklamowy; proszki do prania, reklamy leków)

5. Styl życia

Celem tej reklamy jest wywołanie u widza pragnienia przyjęcia określonego stylu życia; pragnienia bycia młodym, sławnym itp. Przekaz reklamowy konstruowany jest w sposób, który uświadamia widzowi, że dzięki nowemu produktowi stanie się nowym człowiekiem i zmieni się jego życie. Z drugiej strony zapewnia się nabywców o wysokich dochodach, że w ich sferze nie powinno się funkcjonować bez towaru luksusowej marki i w ten sposób tworzy się ekskluzywne wyobrażenie o tej marce.
(…przykład reklamowy; samochody, preparaty odchudzające, kosmetyki)
6. Animacja

Technikę animacji początkowo wykorzystywano w filmach reklamowych kierowanych do dzieci, ale szybko stała się popularna również w innych przypadkach. Ostatnio modna staje się animacja komputerowa, wykorzystująca efekty specjalne i pozwalająca połączyć animację ze zwykłym filmem. Taka technika często też zawiera elementy humorystyczne, które są ważnym czynnikiem zwracającym uwagę odbiorcy.
(…przykład reklamowy reklama chusteczek higienicznych, Coca-Coli)

8. Emocje
Są często istotnym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji zakupu. Wśród emocji wykorzystywanych w filmach reklamowych dominuje sentymentalność, czułość i seks. Wykorzystuje się je szczególnie wtedy, gdy oferowany produkt nie wyróżnia się niczym specyficznym.
(…przykład reklamowy; reklamy prezerwatyw, szampon do włosów Herbal, lody Magnum, efekt AXE
Spot, czyli film reklamowy, zwykle jest krótkim 15 lub 30 sekundowym, ale kosztownym przedsięwzięciem. Film reklamowy podzielony jest na cztery części. Każda ma do odegrania inną rolę. Pierwsza ma na celu przyciągnąć uwagę widza, druga wzbudzić jego zainteresowanie, trzecia pożądanie, a czwarta nakłonić do zakupu. (reklamy imprez masowych, promocji w supermarketach)

Film reklamowy podzielony jest na cztery części. Każda ma do odegrania inna rolę. Zgodnie z formułą AIDA pierwsza ma przyciągnąć uwagę widza, druga wzbudzić jego zainteresowanie, trzecia wzniecić pożądanie, a czwarta nakłonić do działania, czyli zakupu. Przykład podziału na części 30-sekundowego filmu:
0 A ( attention – uwaga) ; (5 sekund) przyciągnięcie uwagi
10 I (interest – zainteresowanie); (10 sekund) prezentacja / udramatyzowanie
20 D (desire – pragnienie); (10 sekund) wskazanie korzyści / przesłanie
30 A (action – działanie); (5 sekund) źródło informacji / slogan.
Cykl produkcyjny reklamy telewizyjnej
I Etap przedprodukcyjny
Faza 1. Agencja reklamowa opracowuje Storyboard:
 streszczenie filmu w obrazkach;
 casting brief – charakterystyka poszczególnych aktorów;
 odpowiedzialni: copywriter i dyrektor artystyczny;
 zatwierdzenie przez klienta.

Faza 2. Agencja rozsyła storyboard do studiów, zbiera oferty:
 ocena wg odpowiednich kryteriów: fachowość, rzetelność, doświadczenie;
 przedstawienie kosztorysów przez studia.
Faza 3.Wybór studiów.
Faza 4. Studio przystępuje do kompletowania ekipy:
 propozycje stanowisk dla agencji: reżyser, operator, scenograf, kostiumograf, producent;
 casting (wg castingu brief'u) wybór i zdjęcia próbne aktorów;
 propozycje obiektu, dekoracja;
 zatwierdzenie przez agencję.
Faza 5. Studio opracowuje Shooting board - scenopis rysunkowy (reżyserska wizja filmu – podstawa realizacji):
 propozycja reżysera inscenizacji spotu, długości i sposobu montażu poszczególnych ujęć, wielkości planów, kompozycji kadrów;
 zatwierdzenie przez agencję.
Faza 6. Studio tworzy Animatic:
 animatic (filmowane na video poszczególne obrazki storybordu, zmontowane, z podłożoną muzyką i głosem lektora);
 czas trwania: tyle co spot;
 cel: zorientowanie klienta, jak film będzie wyglądał.
Faza 7. PPM (Pre-production meeting):
 spotkanie studia, agencji i zleceniodawcy;
 decyzje na temat szczegółów, poprawki;
 cel: ostateczne zatwierdzenie projektu filmu.
II Etap produkcyjny
Faza 1. Pierwsza wersja reklamy:
 montaż wstępny;
 wprowadzenie przez agencje reklamową poprawek graficznych – maskowanie niekorzystnych szczegółów, likwidacja zbytecznych cieni, wykadrowanie zbytecznych fragmentów, poprawa niedoskonałości urody modelek;
 praca nad spotem - grafika komputerowa – poprawki jak wyżej i kreacja komputera, np. komputerowy śnieg, dym, deszcz.
Faza 2. Porozumienie pomiędzy zleceniodawcą, agencją i studiem.
Faza 3. Montaż on line – video (Betacam SP).
Faza 4. Praca nad fonią:
 nagranie lektora;
 nagranie muzycznego demo (na jednym instrumencie);
 akceptacja agencji i zleceniodawcy;
 ostateczne nagranie muzyki;
 czasami – sampling – składanie prawdziwych dźwięków prawdziwych instrumentów za pomocą komputera;
 dodanie efektów specjalnych i zmiksowanie;
 wersja ostateczna ścieżki dźwiękowej.
Faza 5. Master – wersja ostateczna filmu.

Obraz, kolor, słowo muzyka w reklamie telewizyjnej
Jak wynika z eksperymentu przeprowadzonego w latach `90-tych na zachodnich telewidzach, podczas oglądania telewizji widz jest zasadniczo pasywny. Reklama telewizyjna nie jest przez niego oglądana, ale śledzona, przy czym widz kieruje swoją uwagę na te reklamy, które wydają mu się atrakcyjne. Przez pierwszych kilka sekund bloku reklamowego widzowie rzeczywiście oglądają obraz, ale z czasem, w miarę pojawiania się kolejnych reklam, ich uwaga słabnie. Ten spadek zainteresowania może być spowodowany nieatrakcyjną reklamą lub być wynikiem podjęcia świadomej decyzji o niepoddawaniu się perswazji. Ponadto telewidz zazwyczaj niewiele zauważa w reklamie i mało co z niej zapamiętuje. Z badań agencji Millward Brown wynika, iż widzowie rzadko zauważają reklamowaną w danym filmie markę. Niektóre źródła podają, że w pewnych kategoriach produktów niewłaściwa identyfikacja reklamowanych marek sięga aż 50%. Co więcej, kolejne oglądanie tej samej reklamy nie zwiększa liczby dostrzeżonych w niej szczegółów, gdyż telewidz nie ma możliwości jej mentalnego „odtworzenia” po to, by móc ją zapamiętać. Oglądając reklamówkę po raz kolejny, widz wyłapuje z niej tylko te fragmenty, które już wcześniej przykuły jego uwagę. Z tych właśnie przyczyn, a więc dla jak najskuteczniejszego przyciągnięcia uwagi telewidza, twórcy filmów reklamowych prześcigają się w pomysłach, co skutkuje ogromną różnorodnością świata reklamy.
Generalnie rzecz ujmując, reklama telewizyjna składa się z dwóch podstawowych składników: części wizualnej (obraz, kolor) oraz części dźwiękowej (słowo, muzyka).
Obraz dominuje w reklamie telewizyjnej, gdyż głównie wyzwala emocje widzów. Proces powstawania reklamy zazwyczaj rozpoczyna się od obrazów, gdyż telewizja znacznie lepiej pokazuje, niż opowiada. Można wymienić kilka najbardziej pożądanych cech obrazu reklamowego:
 film powinien posiadać ciekawą akcję;
 niewskazane jest demonstrowanie elementów zbyt skomplikowanych;
 pojedyncza scena nie powinna być krótsza niż 3 sekundy, ale też nie dłuższa niż 6 sekund;
 należy unikać nierównego tempa filmu, wywołanego włączeniem scen zbyt krótkich;
 sam obraz powinien sprzedać towar, gdyż widz ogląda telewizję, a nie wsłuchuje się w tekst;
 sceny nie powinny być zbyt statyczne, chyba że jest to zrobione specjalnie w określonym celu;
 można wziąć pod uwagę użycie napisów na ekranie, charakteryzujących podstawowe cechy produktu, aby widz przeczytał je, a nie tylko usłyszał.
Kolor jest jednym z najbardziej wszechstronnych składników reklamy. Może przykuwać uwagę i tworzyć nastrój. W zależności od produktu i środka oddziaływania reklamowego kolor może spełniać kilka funkcji:
 jest narzędziem przyciągającym uwagę, gdyż, z nielicznymi wyjątkami, ludzie zauważają reklamę kolorową szybciej niż czarno-białą;
 służy podkreśleniu konkretnych elementów w reklamie;
 pozwala przedstawić niektóre produkty w sposób bardziej realistyczny niż za pomocą barwy czarnej i białej;
 odpowiednio użyty pobudza i ułatwia percepcję odbiorcy;
 kolory posiadają pewne psychologiczne właściwości, których wykorzystanie daje możliwość wpływu na odbiorcę reklamy (np. czerwień uważana jest za kolor aktywny, pobudzający, kojarzona jest z solidnością, dobrą jakością towaru, z kolei kolor niebieski ziała uspokajająco, wywołuje wrażenie czystości, stosowany jest często przy reklamie środków czystości proszków do prania).


Słowa odgrywają rolę drugorzędną, gdyż reklamy telewizyjne się ogląda, a nie słucha. W 30-sekundowej reklamówce można efektywnie wykorzystać 25-26 sekund, w ciągu których wypowie się maksimum 50 słów. Jeśli dodatkowo uwzględnić miejsce na muzykę, śmiech i inne efekty dźwiękowe, to liczba wypowiadanych słów powinna ulec dalszemu zmniejszeniu. Istnieje kilka reguł dotyczących użycia słowa w reklamie telewizyjnej:
 skomplikowane obrazy wymagają minimum słów;
 słowa powinny być wypowiadane w podwyższonym tempie, z reguły w tempie dwóch słów na sekundę;
 jeśli zwiększamy tempo filmu, należy ograniczyć tekst i odwrotnie-jeżeli staramy się wyeksponować tekst, powinniśmy zmniejszyć tempo filmu;
 słowa nie mogą zająć całego czasu reklamowego, należy uwzględnić czas przeznaczony na pozostałe elementy dźwiękowe;
 nie ma potrzeby słownego opisu rzeczy oczywistych widocznych na ekranie;
 zdania użyte w reklamie powinny być krótkie, a ich budowa nieskomplikowana.
Muzyka w reklamach telewizyjnych jest wykorzystywana do zbudowania odpowiedniej atmosfery, nastroju albo wraz z tekstem o danej marce funkcjonuje jako samodzielna całość. Ponadto służy psychologicznemu oddziaływaniu na konsumentów. Jest szczególną formą perswazji nakłaniającą do zakupów.
Muzyka w reklamie występuje w postaci utworów muzyki klasycznej, piosenek lub dźwiękowych efektów specjalnych. W reklamach często podkładany jest pod muzykę tekst słowny, związany z reklamowanym produktem. Łatwo wpadające w ucho piosenki, w których powtarzana jest marka produktu, ułatwiają zapamiętywanie i przypominanie o produkcie. Niekiedy muzyka do reklamy zaczyna „żyć własnym życiem” i zdarza się, że trafia na listy przebojów. W celach reklamowych są wykorzystywane również znane utwory muzyczne w wersji oryginalnej lub przetworzonej.
Muzyka wprowadza konsumenta w pozytywny stan emocjonalny, nastawiający go przychylnie do reklamowanego produktu. Emocje wywoływane często przez muzykę w reklamie to radość, tajemniczość, romantyczność czy nostalgia. Rodzaj wywoływanych emocji jest uzależniony od potrzeb reklamy i specyfiki produktu. Skuteczność zastosowania muzyki w reklamie wynika z łatwości generowania przez nie pozytywnych odczuć, które z łatwością przenoszone są na reklamowany produkt, wywołując jego pozytywną ocenę.
Sposobem zwrócenia się do określonej grupy konsumentów jest prezentowanie piosenki czy utworu muzycznego, mających określone znaczenie symboliczne albo kulturowe dla tej grupy. W tym celu można zastosować przebój, ścieżkę dźwiękową z filmu, z którymi identyfikuje się docelowa grupa konsumentów.
Niektóre metody wykorzystania muzyki w reklamach:
 jako tło tworzące nastrój, wprowadzające do dalszej części reklamy;
 jako środek podkreślający przejście z jednego ujęcia do drugiego (np. na początku spokojnej sceny może rozbrzmiewać stonowana muzyka, a przy prezentowaniu użycia produktu może zmienić się na muzykę rockową i tempo wzrasta, zaznaczając przejście z jednego miejsca do drugiego);
 efekty specjalne, naturalne dźwięki oraz muzyka mogą podkreślać ruch (tempo muzyki może wzrastać lub maleć w zależności od ruchu bohatera);
 muzyka może wypunktować sytuacje lub czynności, rytm muzyki może łączyć się z obrazem, przykuwając uwagę widza i nadając kierunek reklamie.

Na podstawie przeanalizowanych aspektów związanych z reklamą telewizyjną można stwierdzić, iż jest ona zagadnieniem niezwykle złożonym, odnoszącym się do najróżniejszych dziedzin związanych z działalnością człowieka. Ta wieloaspektowość reklamy telewizyjnej wpływa na jej szeroki odbiór, a co za tym idzie, pozwala jej sytuować się na pierwszej pozycji wśród wszystkich znanych nam obecnie rodzajów reklamy, jeśli chodzi o skuteczność i siłę perswazji. Ogromna różnorodność świata reklamy telewizyjnej, wyszukane sposoby służące jak najlepszemu zaprezentowaniu danego produktu sprawiają, że filmy reklamowe stają się swego rodzaju małymi dziełami sztuki, dzięki czemu można je uznać za element współczesnej kultury masowej.

Bibliografia:

1. Jacek Kall, Reklama, Warszawa, 2000;
2. Andrzej Pitrus, Znaki na sprzedaż, Warszawa, 2000;
3. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera, wyd. Felberg, 2000;
4. Wojciech Budzyński, Reklama.Techniki skutecznej perswazji, wyd. Poltex, Warszawa, 2000.