Korekty finansowe pomocy.

W zależności kto dokonuje, występują dwa rodzaje korekt.
1. Może być dokonana przez instytucję zarządzającą (gdy wykryte są nieprawidłowości w wydatkach). Koryguje się całość lub część przyznanej pomocy w zależności od skali stwierdzonych nieprawidłowości. Korekta – brak refundacji na nieprawidłową część . Instytucja zarządzająca informuje o nieprawidłowościach i o dokonanej korekcie instytucję płatniczą. Informuje też komitet monitorujący. Komitet monitorujący podejmuje decyzję dotyczącą wykorzystania uwolnionych w wyniku korekty środków uwzględniając przy tym propozycje instytucji zarządzającej. Powiadamiana jest Komisja Europejska poprzez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
2. Korekty dokonywane przez Komisję Europejską.
Zawieszana jest płatność z wyjaśnieniem przyczyn i podaniem wniosków. Instytucja zarządzająca dokonuje albo korekty lub składa zastrzeżenia do proponowanych przez KE korekt, powiadamia instytucję płatniczą. Ostateczną decyzję w przedmiocie dokonania, bądź niedokonania korekt podejmuje Minister Finansów i przesyła ją wraz z uzasadnieniem Komisji Europejskiej.

Monitorowanie i ocena realizacji programów.
Monitorowanie – element bieżącego zarządzania środkami publicznymi, mający na celu zapewnienie prawidłowości i wydajności wdrażania programów finansowanych z tych środków poprzez zbieranie wiarygodnych informacji o tych programach i porównywaniu ich z zakładanymi wskaźnikami.
Monitorowaniu służą również oceny realizacji programów.

W celu prowadzenia monitoringu i oceny realizacji wydatków w instytucjach zarządzających powoływane są specjalne komórki organizacyjne.
Według przepisów wspólnotowych monitoring prowadzony jest na następujących poziomach:
Na poziomie KE, która jest odpowiedzialna za całościowy monitoring i przedstawienie innym instytucjom (np. Radzie Unii Europejskiej) rocznych raportów na temat wdrażania funduszy oraz publikacji raz na 3 lata raportów o postępie w kierunku spójności z UE.
Na poziomie Narodowego Planu Rozwoju za monitoring odpowiedzialny jest Komitet Monitorujący podstawy wsparcia wspólnoty. Komitet opracowuje wskaźniki, które uwzględniane są przy monitoringu.
Na poziomie programów operacyjnych i projektów za monitoring odpowiedzialne są komitety monitorujące programy operacyjne.

W ramach ZPORR –u funkcjonuje 16 podkomitetów.
Są one komórkami opiniodawczo – doradczymi.

Kompetencje komitetów monitorujących:
1. Rozpatrzenie i zatwierdzenie kryteriów wyboru projektu – ustalenie listy rodzajów projektów.
2. Okresowe badanie postępów w zakresie celów pomocy określonych w programie operacyjnym.
3. Rozpatrzenie i zatwierdzenie końcowych raportów dotyczących wdrażania pomocy.
4. Rozpatrzenie i zatwierdzenie decyzji o przeznaczeniu środków uwolnionych w wyniku dokonanych korekt finansowych.

Wskaźniki efektywności wdrażania pomocy.
Podstawą konstruowania wskaźników są cele podstaw wsparcia wspólnot. Im wyższy stopień procedury programowania i bardziej generalny cel wdrażania, tym mniejsza liczba wskaźników i bardziej generalny charakter.

3 kryteria wskaźników:
1. Wskaźniki produktu.
2. Wskaźniki rezultatu.
3. Wskaźniki oddziaływania.

Wskaźniki produktu odnoszą się do działalności i liczone są w jednostkach monetarnych lub materialnych. Np. km drogi, ilość firm które uzyskały pomoc.
Wskaźniki rezultatu – odpowiadają bezpośrednim i natychmiastowym efektom wynikającym z realizacji programu. Mogą być materialne – np. skrócenie czasu dojazdu lub finansowe – korzyść finansowa.
Wskaźniki oddziaływania – odnoszą się do konsekwencji realizacji programu wykazujących poza bezpośrednie zmiany w okresie długofalowym. Porównywany jest stan po realizacji do roku poprzedzającego rok rozpoczęcia realizacji programu.