"Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać"

W książce pt. „Stary człowiek i morze” została zawarta sentencja: „człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”, której słuszność postaram się udowodnić. Lektura opowiada o sędziwym, doświadczonym przez los rybaku. Choć wiele przeszedł, nie poddał się. Według mnie, jest to postać godna uznania, dlatego w rozprawce posłużę się jej przykładem.
Pierwszym argumentem potwierdzającym słuszność zawartej w książce tezy jest wspomniany wcześniej mężczyzna. Mieszkał samotnie w skromnej chacie i nie był szanowany przez tamtejszą społeczność z powodu ciążącego nad nim pecha. Każdego ranka wypływał w morze pełny optymizmu i wiary w złowienie ryby. Jego trudy się opłaciły, gdyż odniósł moralne zwycięstwo. Udowodnił swoją determinację, upór i siłę. Przestano go nazywać pechowcem.
Kolejnym argumentem mogą być osoby dotknięte chorobami. Nie poddają się i dzielnie walczą. Choć w ich życiu pojawia się mnóstwo smutku i cierpienia, to potrafią cieszyć się każdą chwilą szczęścia i zawsze patrzą optymistycznie w przyszłość. Nawet mały promyk nadziei potrafi sprawić, że na ich twarzach pojawia się uśmiech, niezbędny w walce z chorobą.
Trzeba również pamiętać o ludziach żyjących w biedzie. Afryka jest kontynentem, który wielu kojarzy z ubóstwem. Oprócz bardzo wysokich temperatur i braku wody pitnej, ogromna ilość tamtejszych mieszkańców musi pracować ponad swoje siły, by zapewnić rodzinie podstawowe dobra materialne. Widok wychudzonych afrykańskich dzieci przyprawia o dreszcze i powoduje smutek, lecz one się uśmiechają i czerpią z życia jak najwięcej radości.
Podsumowując, mogę stwierdzić, że niezależnie od przeciwności losu, powinno się mieć nadzieję. Zawsze należy szukać dobrych stron sytuacji i podchodzić optymistycznie do życia. Nawet jeśli okoliczności wydają się trudne, nie można się poddawać. Bardzo dobrze oddaje to cytat: „Człowiek nie jest stworzony do klęski”.