Przedstaw Zagłobę jako ucieleśnienie sarmackości.

Jan Onufry Zagłoba w "Potopie" jest przedstawiony jako życzliwy, dobroduszny człowiek obdarzony dużym poczuciem humoru i optymizmem, co sprawia, że łatwo zyskuje sympatię czytelników. Bohater w czasie trwania akcji powieści ma już swoje lata, przez co jest rycerzem doświadczonym, który zawsze chętnie służy radą i pomocną dłonią. Bardzo dba o swoich towarzyszy, otacza ich opieką i darzy szczerą przyjaźnią. Jego lojalność i oddanie czynią z niego wzór przyjaciela, na którym zawsze można polegać.

Co jednak ważniejsze, Jan Onufry jest postacią reprezentującą typowe cechy szlacheckiego sarmatyzmu. Sienkiewicz starał się w powieści uwypuklić zwłaszcza wady bohatera, które jednocześnie charakteryzują prawdziwego Sarmatę. Wady te to przede wszystkim: krzykactwo, skłonność do trunków, przypisywanie sobie zasług innych, tchórzostwo i lenistwo. Zagłoba posiada wszystkie z wymienionych cech. Oprócz tego jest prawdziwym gawędziarzem i oratorem. Na każdą okazję jest w stanie znaleźć odpowiednią anegdotę lub pasjonującą historię o minionych bitwach. Opowiadając je, znakomicie czuje się w centrum uwagi słuchaczy zafascynowanych jego przygodami. Rycerz ma przy tym skłonność do koloryzowania swoich opowieści, jako że prawda jest dla niego wartością względną. Przedstawia taką wersję zdarzeń, jaka najlepiej pasuje do określonej sytuacji lub po prostu stawia go w najkorzystniejszym świetle. To sprawia, że jawi nam się jako samochwała, a jednocześnie najbardziej tajemnicza postać powieści, ponieważ nikt nie zna dokładnie jego życiorysu.

Szlachcicowi czasem zdarza się przypisywać sobie czyny i zasługi innych osób, nawet, gdy są przy tym obecni. Zdaje sobie jednak sprawę, że nie dorównuje umiejętnościami Wołodyjowskiemu czy Kmicicowi. W rzeczywistości nie jest też tak dzielnym rycerzem, za jakiego uchodzi - unika bezpośrednich starć, woli osłaniać tyły. Aczkolwiek w chwilach zagrożenia szybko potrafi znaleźć wyjście z sytuacji, czy to za pomocą szabli, czy też sprytu. Mowa tu o sławnych fortelach rycerza, dzięki którym niejednokrotnie wychodzi cało z opresji, ratując również innych towarzyszy. Tymi fortelami, a także celnymi ripostami i poczuciem humoru szlachcic łatwo zaskarbia sobie szczerą sympatię i szacunek wśród ludzi.

Zagłobę, jako ucieleśnienie sarmackości, charakteryzują takie cechy jak krzykliwość, zapalczywość, kłótliwość. Jest także bardzo zdeterminowany w głoszeniu swoich poglądów, nie znosi sprzeciwu ze strony innych osób, zrobi wszystko, by przekonać ich do swoich racji. Mimo swojego nieokrzesanego temperamentu potrafi się prawidłowo zachować niezależnie od sytuacji. Być może wynika to z tego, że jest wyczulony na swoją reputację i nie chciałby jej zaszkodzić. Nie przekracza więc nigdy granicy, za którą przestalibyśmy uznawać go za bohatera pozytywnego. Jan Onufry jest bowiem postacią pozytywną, szczerym patriotą o dobrym sercu i niekiedy brawurowej odwadze. Nie zapominajmy, że również takie cechy czynią go typowym Sarmatą.