Sosny i świerki.

Występują przeważnie w strefie zimnej i umiarkowanej. Kwiaty mają rozdzielnopłciowe i wiatropylne. Kwiatostany żeńskie rozwijają się zwykle w szyszki. Ich liśćmi są igły lub drobne łuski, jak na przykład u cyprysów, które też należą do drzew iglastych. Wszystkie te drzewa tworzą nieraz olbrzymie lasy lub wchodzą w skład lasów mieszanych. U nas do najbardziej pospolitych drzew iglastych należą sosny. Mają igły, jak większość szpilkowatych, nie opadające na zimę. W gęstych lasach rosną zwykle prosto w górę „przepychając się” wśród leśnych sąsiadów ku słońcu. Są przecież światłolubne. Dlatego inaczej wyglądają sosny rosnące samotnie. One nie muszą walczyć o światło, więc pnie ich są często pokręcone i krzywe, a korony szerokie, nieregularne. Nie maja zbyt wysokich wymagań, jeśli chodzi o glebę. Dość wytrzymałe na susze, nie znoszą dymów zatruwających powietrze. Szyszki różnych sosen o wielkości od kliku do kilkudziesięciu centymetrów, dojrzewają na ogół w ciągu 2-3 lat. Zgrubiała część łuski zwana tarczką ma na brzegu brodawkowaty wyrostek, nieraz opatrzony kolcem, a nasionka mają błoniaste skrzydełko. W Polsce rosną 4 gatunki sosny. Sosna zwyczajna –pospolita, jest mieszanką naszych lasów. Limba i kosodrzewina charakterystyczne są dla terenów podgórskich i górskich. Sosna błotna natomiast, często uważana jest za odmianę kosodrzewiny. Poza tym można spotkać też sosny gatunków sprowadzanych z innych krajów, na przykład pięciogłową sosnę wejmutkę, sosnę czarną zwaną też austriacką i inne. Sosna zwyczajna wyrasta do 40 m. Jej igły o 2 w pęczku mają długość 4-7 cm, a szyszki od 3-7 cm. Żyje około 120 lat, o ile wcześniej nie zostanie ścięta. Żywiczne, trwałe drewno sosny zwyczajnej używane jest jako budulec, na wyroby stolarskie, słupy telegraficzne, kopalniaki, podkłady kolejowe, do wyrobu celulozy, a także na opał. Jest w naszym kraju podstawowym materiałem drzewnym. Ale sosny zalicza się również do roślin leczniczych. I to nie tylko dlatego, że w lasach sosnowych, pachnących żywicą, oddycha się lżej i zdrowiej, ale na przykład w igłach sosen jest sporo witaminy C. Tam, gdzie trudno o jej bogate źródła, nieraz się czerpie tę witaminę z pączków sosny pospolitej. Terpentynę, kalafonię, smołę, dziegieć sosnowy otrzymuje się zwykle z korzeni i karpiny uzyskiwanej z napięć pni w formie rowków, czyli przez zakładanie tzw. spał otrzymuje się surowce dla medycyny, przemysłu, także do wyrobu kadzideł itp. Pączki sosnowe, używane są w ziołolecznictwie, bo prócz witaminy C, zawierają wiele innych cennych związków (olejki eteryczne, związki garbnikowe, żywicowe itd. ). Wywar z nich działa wykrztuśnie, przeciwbakteryjnie i nieznacznie moczopędnie. Olejek sosnowy, uzyskiwany w procesie destylacji igieł i młodych wierzchołków z parą wodną,, działa wykrztuśnie, bakteriobójczo i przeciwskurczowo. Stosowany jest zewnętrznie do inhalacji lub jako aerozol w nieżytach gardła, nosa czy krtani. Świerk w Polsce występuje świerk pospolity. Drzewa maja gęstą koronę o pokroju stożka, ale gdy rosną samotnie zachowują swoje szerokie gałęzie przy samej ziemi. Podłużne szyszki zwisają ku dołowi i opadają na ziemię po wysianiu się nasion. Igły utrzymują się na drzewach prze 7-9 lat. U nas rośnie stosunkowo dużo świerków. Wymagają jednak żyznych gleb i odpowiedniej wilgotności powietrza. Źle znoszą suszę, ale są odporne na mróz. Na glebach skalistych lub podmokłych tworzą płytki system korzeniowy i wiatry łatwo je wywracają. Drewno świerka lekkie i miękkie jest cennym surowcem dla przemysłu papierniczego.