Stefan Czarniecki herbu Łodzią ur. ok. 1599 r. w Czarncy, zm. 16 lutego 1665 r. w Sokołówce.
Polski dowódca wojskowy, znany z prowadzenia wojny przeciw wojskom Karola X Gustawa w czasie tzw. potopu szwedzkiego, miał też poważny wkład w powstaniu Chmielnickiego i w trakcie wojny polsko-rosyjskiej.
Popularność przyniósł mu udział w walkach z Bohdanem Chmielnickim w latach 1648-1655. W czasie potopu szwedzkiego na początku dowodził obroną Krakowa. Prowadził ją aktywnie, nękał Szwedów wypadami, jednak skapitulował wobec braku posiłków. Rozważał też przejście na stronę Karola X Gustawa, e mimo to został wierny Janowi Kazimierzowi.
Podczas wojny polsko-rosyjskiej walczył przeciw oddziałom Chowańskiego na Litwie i Podlasiu.
W 1661 r. Czarniecki otrzymał dekret nominacyjny na stanowisko hetmana polnego koronnego.
Sześć tygodni przed śmiercią, 2 stycznia 1665 r. Czarniecki przyjął buławę polną koronną, odebraną Jerzemu Sebastianowi Lubomirskiemu. Zmarł w czasie podróży do Lwowa.