Horacy - "Wybudowałem Pomnik" - analiza.

Utwór należy do typowej horacjańskiej ody, reprezentuje typ liryki bezpośredniej, osobistej o charakterze filozoficznym i autotematyczny problemie. Podmiot liryczny możemy utożsamić z autorem pieśni. Jest on poetą dumnym z swoich sukcesów. Adresatem utworu, wydają się słuchacze Horacego choć poeta zwraca się do Muzy podkreślając wielkość swoich dzieł. Już w pierwszej zwrotce chwali się że jest twórcą potężnego dzieła, które nazywa pomnikiem. Jest ono niezniszczalne, trwalsze niż spiż i wyższe niż piramidy, silniejsze niż deszcz, burza, wiatr i czas. Tym niesamowitym osiągnięciem jest jego twórczość. Poeta jest świadomy, że zawsze pozostanie w pamięci potomnych, ponieważ "nie byle jaka cząstka'' na zawsze zostanie w jego pieśniach. Horacy jest pewien, że jego sława będzie tak wieczna, jak wiara w bogów. Poeta nie ukrywa swojego niskiego pochodzenia. Mówi o kraju nieurodzajnym, o braku wody. Jednak to on jako pierwszy przeniósł poezje grecką na grunt rzymski, a za swoje zasługi prosi muzę o nagrodę- delficki Laur.
W pieśni występują; przerzutnie ale utrzymują jego śpiewny charakter, metafory, epitety i apostrofa.