O fotografii.

Za początek dziejów fotografii uważa się rok 1839, kiedy to francuski malarz dekorator Louis Daguerre uzyskał pierwszy obraz utrwalony na posrebrzonej płytce miedzianej. Był to obraz pojedynczy, a od nazwiska Daguerre'a nazwano do dagerotypem. Prawdziwe dzieje i sława fotografii rozpoczęły się z chwilą, gdy nauczono się w procesie fotografowania uzyskiwać negatywy na taśmie powleczonej emulsją światłoczułą, a z nich - jak to się dzieje obecnie - dowolną liczbę odbitek pozytywowych. W 1925 roku rozpoczęto masową produkcję aparatów małoobrazkowych, co spowodowało upowszechnienie się fotografii. Obecnie najpopularniejszą techniką fotograficzną jest fotografia cyfrowa, w której obraz jest utrwalony w postaci cyfrowej na karcie pamięci, a nie na chemicznym nośniku światłoczułym. Zdjęcie wykonywane aparatem cyfrowym można obejrzeć natychmiast po zrobieniu, bez wywoływania filmu, można te zdjęcia skopiować na inne nośniki (płyty CD, dyski w komputerze), drukować bezpośrednio z aparatu, można też dokonywać samodzielnej obróbki komputerowej zdjęć (kadrowanie, zmiana kontrastu) za pomocą specjalnych programów. Postęp techniczny, miniaturyzacja sprzętu i jego powszechna dostępność spowodowały niezwykłą popularność fotografii i jej powszechne użycie w życiu publicznym - wydawnictwach, prasie, nauce, a także w życiu każdego z nas. Fotografia pozwala zatrzymać czas, ożywiać nasze wspomnienia, że za jej pomocą nawet po wielu latach możemy powracać wyobraźnią do chwil, które minęły. Fotografie przechowywane w postaci odbitek w naszych rodzinnych albumach nazywamy zdjęciami pamiątkowymi. Są jednak i takie fotografie, które utrwaliły fakty i wydarzenia historyczne ważne dla nas wszystkich, a także wygląd sławnych ludzi, którzy odeszli, i miejsc, które odmienił czas.Dlatego zdjęcia nazywamy czasami fotograficznymi dokumentami. Takie dokumenty powstające dziś, lecz przeznaczone dla przyszłych pokoleń, obrazujące współczesne nam wydarzenia w świecie polityki, obyczajów, kultury oraz sportu itd. nazywamy fotografiami reportażowymi. Korzysta z nich prasa oraz wydawnictwa. O fotografii mówimy również jako o dziedzinie sztuki i to sztuki wcale nie mniej ciekawej, niż malarstwo, rysunek czy grafika, a nadto pełnej pouczających niespodzianek. Porównajmy pracę malarza albo rysownika z pracą artysty fotografa. Malarz, tworząc obraz, np. pejzaż, najpierw wybiera motyw, potem ustala sposób jego przeniesienia na płótno, czasami wstępnie szkicuje kompozycję na arkuszu papieru albo w szkicowniku, rysuje ją, np. węglem, na płótnie. Artysta fotograf, poszukując tematu do zdjęcia, wodzi okiem kamery wokół siebie, a gdy jakiś motyw wyda mu się ciekawy, naciska wyzwalacz migawki. Wykonuje również zwykle w ten sposób całą serię zdjęć, z których następnie wybiera najbardziej udane kompozycje. Czasami zdarza się też, że tak wybrane zdjęcie zostało wykonane trochę przypadkiem. Przypadkowe ujęcie często ujawnia tak duże wartości plastyczne, że zdjęcie można by posłać na wystawę. Z wartości szybkiego, jakby migawkowego kadru korzystali impresjoniści i może nie przypadkiem ich pierwsza wystawa odbyła się w atelier słynnego paryskiego fotografa. Inną miłą niespodzianką, jaką może nam sprawić fotografia, jest możliwość wykonywania tzw. zbliżeń. Otóż żadne oko nie wytropi takiego bogactwa otaczających nas form ukształtowanych przez człowieka, albo - przypadkiem - przez naturę, jak uczyni to obiektyw aparatu fotograficznego z krótkiego dystansu (zbliżenia). Odbitki takich form sfotografowanych po dłuższym tropieniu motywu, albo nawet szybko "na chybił trafił" mogą się odznaczać prawdziwą wartością artystyczną. Są to często "wypatrzone" przez obiektyw fragmenty większej całości lub układy zupełnie abstrakcyjne, nieprzypominające żadnych konkretnych rzeczy ani przedmiotów.