Zasoby wodne Ziemi.

Chociaż woda występuje powszechnie na naszej planecie, jest ona substancją niezwykłą. Jej fizyczne i chemiczne właściwości kształtują wygląd Ziemi oraz decydują o charakterze ziemskiego klimatu. Dzięki wodzie na naszej planecie istnieje życie. Hydrosfera, czyli wodna powłoka Ziemi, obejmuje wody powierzchniowe, podziemne i atmosferyczne, występujące w przyrodzie w trzech stanach skupienia. Gromadzą się one w oceanach, morzach, jeziorach, rzekach, bagnach, pokrywie śnieżnej, lodowcach a także pod powierzchnią ziemi, wypełniając wolne przestrzenie w obrębie warstw skalnych. Łącznie 97,5 % objętości hydrosfery stanowią wody słone, do których zalicza się wody mórz oraz oceanów, część wód podziemnych oraz wody słonych jezior występujących głównie w klimacie suchym. Pozostałe 2,5 % obejmuje wody słodkie, skupione głównie w postaci śniegu oraz lodu, w trudno dostępnych obszarach okołobiegunowych oraz w wysokich górach. Duża ilość słodkich wód występuje pod powierzchnią ziemi, jednak i te zasoby są dla człowieka trudno osiągalne. Najłatwiej dostępne są wody słodkie zgromadzone w jeziorach oraz rzekach, jednak jest ich niewiele. Morza i oceany na naszej planecie łączą się ze sobą, tworząc ocean światowy. Jest on również nazywany wszechoceanem. Jego całkowita powierzchnia wynosi 361 milionów kilometrów kwadratowych, co stanowi 71 % powierzchni Ziemi. Ta ogromna masa wody w decydujący sposób wpływa na klimat naszej planety. Wody wszechoceanu dostarczają do atmosfery parę wodną oraz wpływają na temperaturę powietrza na lądach. W oceanie światowym wydziela się cztery oceany: Spokojny, zwany także Pacyfikiem, Atlantycki, Indyjski oraz Arktyczny. Niektórzy geografowie wyróżniają też piąty ocean - Południowy (Antarktyczny), rozciągający się od wybrzeży Antarktydy do równoleżnika 60 stopni S. Największym z oceanów jest Pacyfik. Zajmuje on niemal połowę powierzchni wszechoceanu i skupia największe masy wód. W jego obrębie występują najgłębsze na Ziemi rowy oceaniczne. Mniejszymi częściami wszechoceanu są morza i zatoki. W skład wody morskiej wchodzą niemal wszystkie pierwiastki chemiczne, w różnym stężeniu i w postaci różnorodnych związków. Podstawowymi jej składnikami są wodór oraz tlen, budujące cząsteczki wody, a także chlor i sód, tworzące sól. Zasolenie wód najczęściej podaje się w promilach. Jednostka ta określa liczbę gramów soli w kilogramie wody. Średnie zasolenie wód wszechoceanu wynosi 35 promili. Jest ono jednak znacznie zróżnicowane. W pasie równikowym jego wartość wynosi nieco ponad 32 promile i wzrasta w kierunku zwrotników do ponad 36 promili. W strefie zwrotnikowej zasolenie osiąga największą wartość. Przyczyną jest intensywne parowanie i bardzo małe opady atmosferyczne. Od zwrotników ku biegunom zawartość soli w wodzie morskiej zmniejsza się do koło 25 promil. Najmniejsze zasolenie wód występuje w strefie okołobiegunowej. Wynika to z częstego zamarzania wody i topnienia lodu oraz niewielkiego parowania. Rekordowo wysokie zasolenie występuje w morzach, w których wymiana wód z oceanem światowym jest ograniczona, dostawy słodkiej wody przez rzeki niewielkie, natomiast parowanie - duże. Przykładem jest Morze Czerwone, w którym stopień zasolenia dochodzi aż do 42 promili. Z kolei w morzach śródlądowych, które położone są w strefie klimatycznej, w której parowanie jest niewielkie, a ilość opadów i dostawa słodkiej wody przez rzeki duża, zasolenie jest niskie. Przykładem jest Morze Bałtyckie, w którym stopień zasolenia waha się od 7 promili do 14.