Charakterystyka porównawcza Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka.

W mojej charakterystyce porównawczej zajmę się bohaterami utworu Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Pierwszy z nich, Cześnik Maciej Raptusiewicz, był kawalerem szlachcicem. Mieszkał w starym zamku swojej bratanicy, Klary, którą się opiekował. Posiadłość dzielił z Rejentem Milczkiem. Nazwisko pochodzi od słowa „raptus”, ponieważ raptowność to jego cecha charakterystyczna. W dawnej Polsce cześnik był osobą, która zajmowała się zaopatrywaniem stołu królewskiego.
Kolejnym bohaterem opisywanym przeze mnie jest Rejent Milczek, także szlachcic. Posiadał syna Wacława, którym się opiekował. Był szczupły i niski, chodził lekko zgarbiony. Miał zwyczaj składania rąk. Jego nazwisko także odnosi się do charakteru postaci.
Na początku moją pracę poświęcę charakterystyce Cześnika. Wywodził się z rodu szlacheckiego, czego dowodem jest jego ubiór. Bardzo cenił swoje pochodzenie. Rezydował w połowie starego zamku, choć jego prawowitą właścicielką była Klara Raptusiewiczówna. Z pozoru wysoki i silny, jednak cierpiał na różne dolegliwości, m. in. reumatyzm. Nazwisko idealnie odzwierciedla jego osobowość – energiczny, porywczy, żwawy. Często działał pod wpływem nagłego impulsu. Groził Rejentowi: „Hej Gerwazy, daj gwintówkę! Niechaj strącę tę makówkę!”. Lubił udowadniać swoją wyższość, lecz w głębi serca był dobrym człowiekiem i nie zrobiłby nikomu krzywdy. Bardzo pozytywną cechą Cześnika jest patriotyzm, uczestniczył bowiem w konfederacji barskiej, co dumnie wspominał. Chciał się ożenić z Podstoliną, ponieważ miała duży majątek. Cechuje go także gościnność, czego dowodem jest cytat: „Wszak gdy wstąpił w progi moje, włos mu z głowy spaść nie może”. Nie potrafił rozmawiać z kobietami, o czym świadczą oświadczyny Papkina w jego imieniu, jak również fakt, że nie umiał napisać listu do Klary. Jego słownictwo nie było zbyt bogate, pojawiały się liczne powtórzenia. Zazwyczaj używał krótkich, wykrzyknikowych zdań. Charakterystycznym powiedzeniem Cześnika było: „Mocium Panie”, które czasem wprowadzało komizm do utworu.
Natomiast teraz przejdę do charakterystyki Rejenta. Był zamożnym szlachcicem oraz adwokatem. Ubierał się w strój szlachecki. Miał jednego syna, Wacława. Zamieszkiwał połowę zamku. Był niski i drobny, garbił się. Nie awanturował się, sprawiał wrażenie spokojnego, wręcz ugodowego. Często składał ręce na znak pokoju. Mimo to był człowiekiem przebiegłym i sprytnym. Każdą informację o swoim wrogu, Cześniku, potrafił wykorzystać przeciwko niemu. Świadczy to również o jego zawiści. Zawsze najpierw myślał, potem robił. Potrafił być jednak okrutny, nawet wobec najbliższej rodziny. Kazał Wacławowi poślubić Podstolinę, gdyż sądził, że ma duży majątek. Ta sytuacja ukazuje także chęć pożądania pieniędzy, wobec której nie zawaha się przed niczym. Podczas niezapłacenia murarzom za wykonaną pracę, uwidacznia się jego skąpstwo. Zawsze konsekwentnie dążył do celu i bronił własnego zdania. Niewątpliwie jego wadą była fałszywa pobożność. Postępował wbrew nakazom wiary. Znane powiedzenie Rejenta „Niech się dzieje wola Nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba” nie było adekwatne do jego działania. Posiadał bogaty zasób słownictwa i zawsze potrafił się wysłowić.
Podsumowując, mogę stwierdzić, że Cześnik był bardzo porywczą postacią, a Rejent, flegmatyczną. Ten pierwszy działał nagle, a drugi zawsze myślał. Milczek używał wyszukanego słownictwa, czego nie można powiedzieć o Raptusiewiczu. Mimo dwóch całkiem różnych charakterów, można wykazać między nimi także liczne podobieństwa. Oboje byli zuchwali i zawistni, liczyli się w ówczesnym świecie, gdyż pochodzili ze szlacheckich rodów. Rywalizowali o majątek Podstoliny, ponieważ byli materialistami. Każda z tych postaci miała zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy.