1. Utrata przyjaciela
Wspomnienie przyjaciela wywołuje u Kordiana przemyślenia na temat swego pustego życia, zastanawia się nad jego sensem. Nic go nie cieszy, targają nim egzystencjalne wątpliwości. Młodzieniec prosi Boga o wskazówki dotyczące dalszego postępowania, aby mógł poczuć, że jego życie jest pełne, głębokie i prowadzi do jakiegoś celu.
2. Nieszczęśliwa miłość.
Miłość do Laury wprowadza Kordiana w stan apatii, melancholii, sprawia, że młodzieniec nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości. Historie, które opowiadał Grzegorz miały zachęcić go do działania. Choć chwilowo Kordian wydawał się być zainteresowany, po krótkim czasie w pesymistycznym nastroju powrócił do rozmyśleń. Ostatecznie decyduje się na poszukiwanie nowych życiowych dróg.
3. Odrzucenie przez Laurę i próba samobójcza.
Bohater przeżywa dalsze rozterki. Laura próbuje go pocieszać, jednak jej zapewnienia o talentach i zdolnościach Kordiana brzmią ironicznie. Odrzucony przez ukochaną młodzieniec jest załamany i decyduje się na popełnienie samobójstwa. Rezygnuje jednak z tego planu, zastanawiając się, co dzieje się z człowiekiem po śmierci.
4. Park w Londynie.
Podziwiając piękne otoczenie Kordian rozmyśla nad tym, czy uda mu się wymazać piętno próby samobójczej. Rozmawia z Dozorcą, który uświadamia mu, jak wielka jest rola pieniądza. Można za nie kupić „krzesła w parlamencie”, czy „herbowe pieczęcie”.
5. Romans z Wiolettą.
Wioletta zapewnia, że darzy Kordiana uczuciem. Kiedy jednak wychodzi na jaw, że stracił on cały swój majątek, wściekła kobieta przeklina go i odtrąca. Bohater przekonuje się jaka naprawdę była jej „miłość”. Kolejny raz daje o sobie znać potęga pieniądza.
6. Pobyt w Szkocji.
Kordian zachwyca się pięknem poetyckim Szekspirowskiego dzieła. Dochodzi jednak do wniosku, że wyidealizowany świat utworów odbiega od rzeczywistości, zaczyna więc wątpić w siłę poezji.
7. Rozmowa z papieżem.
Wpuszczony przed oblicze papieża, prosi o błogosławieństwo dla narodu polskiego. Papież zbywa go, nie zwraca uwagi na sens wypowiadanych przez Kordiana słów. Gość czuje się upokorzony, ponawia prośbę. Od zniecierpliwionego już ojca świętego bohater zamiast błogosławieństwa otrzymuje groźbę klątwy. Kordian w swym działaniu nie może liczyć nawet na papieża, który proponuje aby Polacy poddali się woli cara.
8. Monolog na Mont Blanc.
Znajdując się na najwyższym szczycie Alp, Kordian rozprawia się z dotychczasowym życiem. Czuje się osamotniony, ale jednocześnie odpowiedzialny za rodaków. W bohaterze dokonuje się wewnętrzna przemiana. Nie chce już żyć bezczynnie, postanawia walczyć o wolność Polaków. Polskę nazywa Winkelriedem narodów.
9. Udział w spisku.
Kordian jako Podchorąży nawołuje do zemsty, która ma być jedyną szansą odzyskania wolności. Zgromadzeni w podziemiach kościoła spiskowcy w większości nie podzielają zapału Kordiana. Załamany, zawiedziony bohater decyduje się samotnie zabić cara.
10. Nieudana próba zabicia cara.
W drodze do komnaty cara, Kordian stacza wewnętrzną walkę, której uosobieniem są Strach i Imaginacja. Twory te próbują odwieść go od zbrodni. Z drugiej strony bohater czuje, że musi spłacić dług wobec ojczyzny, spoczywa na nim odpowiedzialność za rodaków. Wyczerpany przez te rozterki mdleje przed samymi drzwiami cara. Kordian zostaje skazany na śmierć.
11. Pobyt w szpitalu psychiatrycznym.
W szpitalu dla psychicznie chorych Kordiana odwiedza Mefistofeles przebrany za Doktora. Mówi on bohaterowi, że jego misja nie miała najmniejszego sensu, a jego pomysły to jedynie urojenia chorego umysłu. Kordian jest zrozpaczony, że nie zdołał osiągnąć postawionego sobie celu.
