Porównaj postawy życiowe Izabeli Łęckiej i Joanny Podborskiej ukazane w podanych fragmentach „Lalki” B. Prusa i „Ludzi bezdomnych” S. Żeromskiego. Odwołując się do znajomości utworów, zwróc uwagę na okoliczności, które miały wpływ

Powiesc „Lalka” Bolesława Prusa ukazała się w pozytywizmie, natomiast „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego pochodzą z Młodej Polski. Postawa życiowa jest to stosunek świata do danej hierarchii wartości, jednakże w zależności od doświadczeń życiowych, postawy mogą mieć odmienną hierarchię – niektóre wartości są ważniejsze od pozostałych.
Główną bohaterką „Lalki” Bolesława Prusa jest Izabela Łęcka. Łęcka uważa siebie za osobę mądrą, piękną, wykształconą. Wywodzi się z arystokracji. Jest ona osobą próżną, bezmyślną i bardzo naiwną. Cechuje ją materialistyczne podejście do otaczającego ją świata. Izabela Łęcka nie zadaje sobie trudu, aby poznac stan finansowy ojca. Ponadto, nie waha się korzystac z pomocy finansowej krewnych, ponieważ uważa, że to naturalne, aby inni ludzie okazywali jej dobroc. Kobieta nie zna wartości pieniądza, nigdy nigdzie nie pracowała, pieniądze na wszystkie swoje potrzeby zawsze dostawała od najbliższych. Izabelę Łęcką cechuje egoizm. Nawet przez myśl jej nie przechodzi, że ktoś taki jak Wokulski – w jej mniemaniu zwykły kupiec – mógłby zostac jej mężem. Bohaterka „Lalki” nie czuje potrzeby pomocy najuboższym, pragnie dostac od świata jak najwięcej, ale nie zamierza ofiarowac niczego od siebie. Postrzega świat w sposób idealistyczny, żyje tylko i wyłącznie własnymi marzeniami o świeci i innych ludziach.
Przeciwieństwem Izabeli Łęckiej jest Joanna Podborska – bohaterka „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego. Joasia jest osobą wrażliwą, delikatną, samodzielną. Wcześnie straciła rodziców i dom rodzinny. Sytuacja ta zmusiła ją do podjęcia pracy, aby móc zapewnic swoim braciom lepsze warunki życia. Można z tego wywnioskowac, że bohaterkę nie cechuje materializm, tak jak Izabelę Łęcką, Joasia pragnie nieść pomoc innym. Bohaterka „Ludzi bezdomnych” jest trochę nieśmiała w kontaktach z mężczyznami. Pomimo tego darzy Judyma gorącą miłością, jest spragniona czułości, opieki. Z Judymem wiąże marzenia o szczęśliwej przyszłości wypełnionej wzajemnym zrozumieniem. Jednakże decyzja Judyma stanie się przyczyną jej życiowej klęski, boleśnie otwierającej nowe drogi tułactwa. Judym również nie będzie szczęśliwy, czego symbolem jest rozdarta sosna i w myślach na pewno będzie odbywał pielgrzymki do miejsc swojej tęsknoty, które świadomie odrzucił.
Bohaterki powieści znacznie się od siebie różnią. Możemy przypuszczac, że różnice te związane są z innym wychowaniem obu dziewcząt oraz ich postrzeganiem świata.