Słowiński Park Narodowy

W 1977 roku UNESCO uznał obszar Słowińskiego Parku Narodowego za Światowy Rezerwat Biosfery, a w 1995 roku został on wpisany na listę terenów chronionych przez Konwencję Ramsarską, dotyczącą obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu przyrodniczym. W 2004 roku doszło do rozszerzenia pierwotnie ustalonych granic parku. Dzięki temu polskie wybrzeże zyskało drugi morski park narodowy (pierwszy znajduje się na wyspie Wolin). Podstawowym celem Słowińskiego Parku Narodowego jest zachowanie unikatowego zespołu ruchomych wydm, występujących na Mierzei Łebskiej. W parku chronione są także przymorskie jeziora, łąki, bagna, torfowiska oraz nadmorskie bory i lasy wraz z występującą tu bogatą florą (między innymi: mikołajek nadmorski) i fauną (obserwowany podczas przelotów biegus rdzawy).
Wzdłuż morskiego wybrzeża, na niemal całej szerokości Słowińskiego Parku Narodowego rozciąga się wydmowo-leśny OOŚ „Mierzeja”. Jego głównym celem jest zachowanie wybrzeża oddzielającego jezioro Łebsko i Gardno od Bałtyku, wraz ze znajdującymi się na nim słynnym kompleksem ruchomych wydm. Jest to zdecydowanie największy Obszar Ochrony Ścisłej na terenie całego Słowińskiego Parku Narodowego.
Drugim pod względem wielkości polskim jeziorem przybrzeżnych jest Gardno. Cechą charakterystyczną tego położonego w zachodniej części parku akwenu jest mała, bo sięgająca niespełna 3 metry głębokość (kryptodepresja). Powierzchnia jeziora stale się zmniejsza ( w ciągu ostatnich 60 lat aż o 100 hektarów) na skutek intensywnego rozwoju porastających jego brzegi szuwarów trzcinowych oraz proces eutrofizacji. Akwen stanowi nie tylko atrakcję przyrodniczą – wymarzone warunki dla siebie znajdują tu windsurfingowcy i wędkarze.
Na niewielkiej, utworzonej z głazów narzutowych wysepce na środku jeziora Gardno znajduje się OOŚ „Wyspa Kamienna” (wyspa ma taką sama nazwę). W przeciwieństwie do „Mierzei” jest to najmniejszy Obszar Ochrony Ścisłej na terenie całego Słowińskiego Parku Narodowego. Celem zawiązania tu rezerwatu była ochrona miejsc lęgowych dwóch od niedawna rzadko spotykanych gatunków ptaków – kormorana czarnego i mewy srebrzystej. Teren rezerwatu najlepiej obserwować z kajaka lub łodzi wiosłowej ( do brzegu wysepki nie wolno przybijać). Przed wybraniem się w okolice wyspy trzeba jednak zgłosić ten fakt i uzyskać pozwolenie u bosmana przystani Yacht Klubu PTTK „Orion” w Gardnie Wielkiej.