Życie codzienne w czasach Joanny d’Arc

„Życie codzienne w czasach Joanny d’Arc” to książka opowiadająca o życiu w średniowiecza. Jest to książka badawcza o obyczajach ludzi, opierająca się na tekstach źródłowych. Obejmuje ona lata 1407- 1437. Marcelin Defournaux należy do madiavistów, badał historię Hiszpanii i Francji. Jest również autorem prac o relacjach politycznych we Hiszpanii i Francji oraz o inkwizycji.

Charakteryzuje on funkcjonowanie Francji, kłopoty z przekazywaniem wiadomości. Zajmuje się też różnicami między obywatelami. Opisuje szczeble społeczne żyjące w mieście, na wsi, opowiada o charakterystyce ich bytowania w tych miejscach, obowiązki i zabawy, np. teatr czy też egzekucje w czasach wojen domowych. Można też odnaleźć informacje o życiu prywatnym rycerstwa, mieszczaństwa czy też dworzan. Znalazły się tam fragmenty poświęcone uczuciom, np. wierze, miłości dworskiej. Przedstawia konwenanse miłości, a nawet cytuje poetów wyszydzających konwencjonalność życia dworskiego. Rozdział dotyczący uczuć religijnych jest bardzo ciekawy, bo pokazuje, że dostojnicy kościelni zajmujący się polityką wyłamywali się z dyscypliny kościelnej. Zresztą nie tylko oni, niemało z księży zaniedbywali swe obowiązki i żyło w konkubinatach.

Część druga pracy została poświęcona rozmaitym nieszczęściom wynikających z zamieszek i wojnie. Okazuje się jednak, że w okresach bezwojennym wojsko działały bandy przypominające strukturą armię.

Przed ostatni rozdział książki autor poświęcił Paryżowi. To niewątpliwie miasto handlowe, a miejscem handlu są Hale , można również zobaczyć komediantów. Paryż był charakterystycznym miastem w Europie, które liczyło ok. 300 tys. mieszkańców. „Podobne skupiska ludzkie, jedyne w swoi rodzaju w ówczesnej Europie, stanowiło poważny problem dla administracji i władz porządkowych i aprowizacji”1. Zwraca uwagę na ciemne strony Paryża, rozprzestrzeniające się zarazy, kłopoty z wodą (pomimo istnienia łaźni publicznych).
Książka ta kończy się rozmyślaniem na temat okupacji angielskiej, ruchów narodowych, który uważam za najmniej ciekawy.

Niewątpliwie książka Marcelina Defournaux’a należy do prac zawierających wiele informacji, wiadomości, ciekawostek, ale sposób w jaki pisze autor zniechęca. Nie lubię stylu naukowego, a taki właśnie odnajdujemy w tym tekście. Nie przekonują mnie także ilustracje, postacie wyglądają tak samo (ale to chyba zasługa stylu, który panował w średniowieczu). Są nieładne.

Ogólnie książka nie była zbyt interesująca. Uważam jednak, że dużym plusem tej książki było to, że zawiera wiele ciekawych informacji o stylu życia ludzi w średniowieczu.