Leonardo da Vinci
Leonardo da Vinci (1452 - 1519) - artysta i wynalazca włoski. Wszystko umieć, na wszystkim się znać, być pięknym, mądrym i wszechstronnie uzdolnionym - czyż tego nie pragnie każdy człowiek ? Leonardo już jako chłopiec zadziwił nauczyciela talentem malarskim. Rzeźbił, malował, studiował budowę ciała ludzkiego - pozostawił rysunki serca, mięśni, kości. Pasjonował się matematyką, projektował pałace i mosty. Stworzył śmiały plan rozbudowy Mediolanu. Wśród projektów Leonarda są szkice wozu bojowego i prasy do wyciskania oliwek. Był niezwykle muzykalny, świetnie grał na lirze, pisał piękne bajki o zwierzętach. Choć najbardziej znane są jego dzieła malarskie, Leonardo określany jest jako geniusz Renesansu, najbardziej utalentowany człowiek, jaki się kiedykolwiek urodził.
Ostatnia Wieczerza była tematem wielu obrazów. Leonardo namalował ją w sposób niezwykły. Apostołowie nie są tu dostojni i wyniośli. To żywi ludzie, wzburzeni i zaskoczeni usłyszaną wiadomością o zdradzie jednego z nich. Artysta pokazał, jak różnie przeżywają zatrważającą nowinę. Stworzył poruszające prawdą arcydzieło.
"Mona Lisa" - najsłynniejsze dzieło Leonarda. W czasach renesansu nie tylko królowie i książęta zamawiali swoje portrety u sławnych malarzy. Mona Lisa była żoną bogatego mieszczanina. Jej zagadkowy uśmiech jest dziś wciąż tak samo tajemniczy, jak przed wiekami.
Leonardo da Vinci marzył o lataniu. Studiował budowę ptasich skrzydeł, chciał skonstruować "machię do latania". Zachowane szkice przypominają helikoptery, szybowce, a szczególnie lotnie. Leonardo wymyślił też spadochron.
Leonardo da Vinci
Jan Sebastian Bach (1685 - 1750) - kompozytor niemiecki, twórca arcydzieł muzyki poważnej. Był jednym z największych artystów w kulturze europejskiej. Tworzył głównie muzykę organową, stanowiącą oprawę nabożeństw. Komponował także utwory świeckie, będąc kapelmistrzem na książęcych dworach. Całe życie poświęcił muzyce, która towarzyszyła mu od dzieciństwa. Ojciec i rat 0 obaj organiści - uczyli go grać na skrzypcach, klawesynie i organach. Współcześni niezbyt cenili Bacha jako kompozytora. Jego muzykę uważali za trudną, woleli łatwe i proste melodie. Musiało upłynąć niemal sto lat, aby dostrzeżono nieprzemijające piękno potężnej "Mszy h- moll", głębię przeżyć religijnych zawartej w "Pasji wg św. Mateusza" czy poruszającą serce melodię "Arii na strunie G" - najczęściej grywanego utworu Bacha. Muzyk prowadził życie spokojne i bardzo pracowite. Troszczył się o swoją liczną rodzinę i nigdy nie wyjeżdżał z ojczystych Niemiec.
Swoje dzieła Bach komponował w sposób dotychczas niespotykany: kilka równocześnie granych melodii przeplatało się i uzupełniało, składając się na pięknie współbrzmiącą całość - utwór wielogłosowy, czyli polifoniczny. Najlepiej słychać to w chorałach organowych do tekstów z Pisma Świętego.
Muzyka Bacha po jego śmierci została zapomniana. Niemiecki kompozytor Felix Mendelssohn - Bartholdy doprowadził w 1829 r. do wykonania w Berlinie "Pasji wg św. Mateusza". Koncert zakończył się ogromnym sukcesem. Od tej chwili świat zaczął na nowo odkrywać twórczość Bacha.
Przez 27 lat Bach był kantorem w kościele św. Tomasza w Lipsku. Miał obowiązek grać podczas nabożeństw, uczyć muzyki w szkole i prowadzić chór, który w każdą niedzielę wykonywał ową, specjalnie skomponowaną przez niego kantatę.
