Pomiar rezystancji

Biorąc pod uwagę wartości mierzonych rezystancji, można wprowadzić ich podział na:
- Oporniki o małych rezystancjach – dokładność ich pomiaru w dużym stopniu zależy od rezystancji styków, przewodów łączeniowych i sił termoelektrycznych. Są to oporniki o wartościach poniżej 1. Takie oporniki muszą być dołączone do obwodu pomiarowego za pomocą czterech zacisków.
- Oporniki o średnich rezystancjach – są to oporniki o wartościach 1do 1M. W pomiarach takich rezystorów wpływy, na które zawrócono uwagę przy rezystorach małej i dużej rezystancji, są do pominięcia. O wyborze metody decyduje dokładność pomiaru.
- Oporniki o dużych rezystancjach – to oporniki o wartościach przekraczających 1M, takimi wartościami charakteryzują się materiały izolacyjne. W przypadku pomiaru tych rezystancji żąda się dużej czułości układu pomiarowego. Pomiary tych rezystancji wykonuje się przy wysokim napięciu, w układzie zapewniającym wyeliminowanie prądów upływu.
Metody pomiaru rezystancji:
- Metoda techniczna
Rezystancję mierzonego opornika można wyznaczyć z prawa Ohma na podstawie wskazań amperomierza i woltomierza. Oba przyrządy można podłączyć na dwa sposoby:
– poprawnie mierzonego prądu – woltomierz wskazuje sumę napięć na rezystorach RX i RA. Poprawna wartość rezystancji RX wynosi:

Pominięcie rezystancji wewnętrznej amperomierza RA sprawia, że wynik jest obciążony błędem systematycznym RX o wartości RX=+RA. Małe wartości tego błędu występują przy pomiarach dużych rezystancji.
Metodę poprawnie mierzonego prądu stosuje się gdy RX>Rgr
Omomierze:
Omomierze to przyrządy, umożliwiające bezpośrednie dokonanie odczytu wartości mierzonej rezystancji RX. Pomiar jest łatwy i szybki, lecz mało dokładny.

- Zerowe (mostkowe):
mostek Wheatstone’a
Jest to układ najczęściej stosowany w pomiarach rezystancji średnich. Mostek pracuje w stanie zrównoważonym. Dobierając odpowiednio rezystancje RP, R1, R2 można doprowadzić do stanu równowagi mostka, w którym jest prawdziwa zależność: RXR2=RPR1.