Wiązania chemiczne

-Każda cząsteczka ma strukturę złożoną. Składa się z dwóch lub więcej jąder atomowych oraz elektronów pozostających w sferze ich oddziaływania.-Zachowanie elektronów w cząsteczce opisuje się cząsteczkowymi funkcjami falowymi ....(psi), wyznaczającymi prawdopodobieństwa znalezienia ich w danej cząsteczce. -Orbitale molekularne- opisują elektrony które ,,rozlokowują się” w poziomach energetycznych, orbitali cząsteczkowych według ich wzrastającej energii, zgodnie z zakazem Pauliego i regułą maksymalnej różnorodności Hunda, w czym ujawnia się ich podobieństwo do orbitali atomowych. -Cząsteczka H2 jest to cząsteczka homoatomowa. Powstaje z dwóch atomów wodoru z których każdy ma w stanie podstawowym po jednym elektronie opisywanym orbitalem s.
-Energie elektronów są identyczne. Obydwa atomy mogą się tak zbliżyć, że staje się możliwe wzajemne przenikanie orbitali 1s. Powstaje wówczas orbital cząsteczkowy. Kowalencyjne wiązanie które powstaje w cząsteczce wodoru ...(sigma) nazwiemy wiązaniem ...(sigma) a powstały orbital cząsteczkowy również orbitalem sigma. Tak nazywane jest każde wiązanie kowalencyjne, gdy największa gęstość elektronowa rozmieszczona będzie wzdłuż prostej łączącej jądra wiązanych atomów. orbital atomowy+ orbital atomowy --> orbital cząsteczkowy
-Wiązanie chemiczne- wzajemne oddziaływanie atomów w cząsteczkach pierwistków i związków chemicznych.-Elektrony walencyjne-elektrony które biorą udział w tworzeniu wiązań
-Energia wiązania chemicznego- energia przekazywana do otoczenia przy powstawaniu wiązania, niezbędna do jego rozerwania
Wiązanie atomowe: łączą się ze sobą atomy pierwiastków o takich samym lub bardzo zbliżonych wartościach elektroujemności ( różnica elektroujemności od 0-0,4). Uwspólniona para elektronów znajduje się w równych odległościach od jąder wiążących się atomów.
Wiązanie kowalencyjne polarne (spolaryzowane): jest to wiązanie pośrednie między jonowym a kowalencyjnym. Powstaje wówczas gdy łączą się ze sobą atomy pierwiastków różniące się elektroujemnością od 0,4- 1,9. Cechą charakterystyczną jest przesunięcie się pary elektronowej w kierunku jądra atomu pierwiastka bardziej elektroujemnego. Cząstki te z powodu niesymetrycznego, nierównomiernego w stosunku do środka cząsteczki rozmieszczenia ładunku wykazują elektryczną biegunowość. Cząsteczkę w której można wyróżnić biegun dodatni i ujemny nazwano cząsteczką dipolową (dipolem). Moment dipolowy stanowi wektor o kierunku zgodnym z osią dipola, zwrocie od ładunku ujemnego do dodatniego i definiuje się go jako iloczyn bezwzględnej wartości ładunku elektrycznego-e- zawartego w jednym z biegunów oraz odległości begunów-l-. Moment dipolowy jest miarą przesunięcia ładunku elektrycznego.
M=e*l
Wiązanie jonowe: występuje gdy różnica elektroujemności jest >1,9 wówczas następuje przejście elektronów od pierwiastka mniej elektroujemnego do pierwiastka bardziej elektroujemnego. Wynikiem jest wytworzenie się różnoimiennie naładowanych jonów. Jonu dodatniego- kationu, jonu ujemnego- anionu. Proces tworzenia jonów nazywamy jonizacją. Wiązanie jonowe stanowią siły wzajemnego przyciągania elektrostatycznego różnoimiennie naładowanych jonów.
Wiązanie koordynacyjne (senipolarne): wiązanie kowalencyjne w którym wspólna para elektronów pochodzi od jednego atomu.
Wiązanie wodorowe: jest to słabe oddziaływanie typu elektrostatycznego między hydronem związanym kowalencyjnie z atomem o dużej i wolną parą elektronową atomu silnie elektroujemnego np. fluoru, tlenu, chloru czy azotu należącego do innej drobiny.
ASOCJACJA: łączenie się cząsteczek wody za pomocą mostków wodorowych(wiązanie wodorowe)
Wiązanie metaliczne: polega na przekształceniu atomów tego samego metalu lub atomów różnych metali w zbiór kationów i swobodnie poruszające się elektrony. Elektrony tworzą chmurę elektronową (gaz elektronowy, lub inaczej elektrony zdelokalizowane) decydują one o barwie metalu i mogą być z niego wybite.
SIŁY ODDZIAŁYWANIA MIĘDZYCZASTECZKOWEGO( SIŁY VAN DER WAALSA) są to słabe oddziaływania chwilowych dipoli elektrycznych w sąsiednich cząsteczkach.