Niekiedy należy poświęcić miłość dla wyższych celów.

Nie ulega wątpliwości, że miłość zajmuje bardzo ważne, jak nie najważniejsze miejsce w życiu każdego człowieka. Dzięki niej od najmłodszych lat kształtowany jest nasz charakter, opiera się o nią cała nasza moralność i inne wyznawane, przez nas wartości życiowe. W przypadku jej braku ludzie czują rozgoryczenie, lub w skrajnych przypadkach posuwają się do straszliwych czynów. Zachowują się tak, ponieważ nigdy nie mieli okazji jej doświadczyć, lub zostali mocno zranieni i chcą pozbawić jej innych. W tej rozprawce za pomocą dwóch przykładów z literatury oraz własnych obserwacji, postaram się udowodnić, że jednak niekiedy należy poświęcić miłość dla wyższych celów.
Pierwszym przykładem na poparcie mojej tezy, są bohaterowie wiersza Andrzeja Trzebińskiego pt.: „Ojczyzna wzywa nas do boju”. Zostawiają oni swoje rodziny, aby bronić ojczyznę w czasie wojny. Nie zważając na płacze żon i matek, wstępują w szeregi armii, by przyszłe pokolenie miało lepsze życie i cieszyło się wolnością. Podobnie postępuje, także bohater „Dwóch miłości” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, który rozdarty pomiędzy miłością do kobiety, a ojczyzny, postanawia poświęcić się jednak narodowi. W dzisiejszych czasach młodzi mężczyźni również decydują się na wyprawy wojenne, ponieważ wierzą, że dzięki ich wysiłkowi, na świecie zapanuje nareszcie pokój i równość. Duchowi i świeccy misjonarze, a także różni wolontariusze, medycy i nauczyciele wyruszają do krajów mało rozwiniętych, gdzie często panuje głód i ubóstwo, a dzieci od najmłodszych lat zmuszane są do ciężkich prac w fabrykach lub na roli. Oni, także pomimo sprzeciwu rodziny i przyjaciół, porzucają ludzi których kochają, niejednokrotnie marnując tym samych szanse na rozwój zawodowy, rezygnują również z małżeństwa i wielu przyjemności, do których przywiązani byli od najmłodszych lat. Obecnie w naszym kraju, także nie brakuje przykładów różnego rodzaju powołań, nie tylko duchownych, ale też do pracy w danym zawodzie, który niesie z sobą wiele ograniczeń w pełnym czerpaniu miłości.
Podsumowując przedstawione argumenty mogę stwierdzić, że czasami należy poświęcić miłość dla wyższych celów. Uważam taką postawę za godną naśladowania i podziwiam osoby, które podjęły tą trudną dla nich decyzję. Z pewnością są to ludzie bardzo wrażliwi na cierpienie drugiego człowieka, lub wyróżniający się nadzwyczajną postawą patriotyczną, dlatego powinniśmy okazywać im szczególny szacunek i czerpać przykład z ich pracy.