Charakterystyka porównawcza Danusi i Jagienki

Danusia ze Spychowa i Jagienka ze Zgorzelic są bohaterkami powieści historycznej Henryka Sienkiewicza pt: „Krzyżacy”. Obie były szlachciankami pozbawionymi matek w dzieciństwie. Matka Danusi została zamordowana przez Krzyżaków, a matka Jagienki zmarła po upadku z drzewa. Na początku utworu Danusia ma 12 lat, a Jagienka- lat 15. Młodsza z dziewcząt była wychowywana „pod kloszem”, na dworze księżny Anny Danuty, gdzie pozostawił jedynaczkę jej ojciec- rycerz Jurand ze Spychowa- zawzięty wróg Krzyżacki. Jagienka natomiast wychowywała się na wsi, zajmując się domem i licznym rodzeństwem oraz chadzając na polowania ze swych ojcem Zychem ze Zgorzelic, co zahartowało ją i umocniło jej psychikę.
Danusia miała długie blond włosy, błękitne oczy i jasną cerę, a także dziecinną, drobną posturę. Swą słodyczą i niewinnością olśniewała wszystkich dorosłych. Lubiła ubierać się według najnowszej mody. Zachwycała też swoimi manierami i ogładą towarzyską. Jagienka była jej zupełnym przeciwieństwem. Posiadała długie, czarne włosy i ciemne oczy, a także rumianą cerę i wspaniałą sylwetkę. Ubierała się po męsku- nie dbała o najnowsze trendy, ale nie miała trudności z dopasowaniem się do dworu księżnej Anny Danuty.
Danusia nie potrafiła sama sobie poradzić- zawsze wymagała opieki kogoś silniejszego. Otaczana była miłością ojca jak również całego dworu księżnej Anny Danuty, którzy dbali o to, żeby nigdy niczego jej nie brakło. Dziewczynka była przez to niezwykle dziecinna, niezaradna i słaba psychicznie. Kiedy się cieszyła, klaskała wesoło w ręce, a kiedy była smutna i nie umiała poradzić sobie z własnymi problemami - płakała. Postępowała tak, jak kazali jej dorośli. Podobało jej się, że będzie żoną przystojnego rycerza z Bogdańca. Dziewczynka była bardzo ufna wobec innych ludzi, gdyż nigdy z ich strony nie spotkało jej nic złego, aż do momentu porwania przez Krzyżaków, którzy nie byli wrażliwi na urok Danusi. Gwałtowna zmiana w jej życiu: tortury, lęk, tęsknota, głód i zimno doprowadziły Danusię do choroby i śmierci.
Natomiast Jagienka od najmłodszych lat musiała uczyć się zaradności i samodzielności. Po śmierci matki to ona zajęła się domem, rodzeństwem i gospodarstwem, co szło jej znakomicie. Była dziewczyną pewną siebie, żywiołową i inteligentną, o dobrym i miłosiernym sercu, gdyż opiekowała się i podtrzymywała na duchu ojca szlachcianki ze Spychowa, która była jej rywalką w zmaganiach o serce Zbyszka.
Danusia posiadała wspaniały głos, który zachwycał wszystkich, oraz opanowała umiejętność gry na lutni. Natomiast Jagienka wspaniale jeździła konno, potrafiła polować, strzelać z łuku i kuszy, a gospodarstwo pod jej zarządzaniem kwitło i rozrastało się.
Gdybym mogła wybrać, w którą postać miałabym się wcielić, bez wahania wybrałabym Jagienkę. Nie tylko dlatego, że była ładna. Jagienka była przede wszystkim pełną życia i energii, radosną dziewczyną, a przy tym bardzo pracowitą i zaradną. Sama prowadziła gospodarstwo pod nieobecność ojca. Potrafiła nie tylko jeździć konno i polować, ale też zachowywać się jak dama na dworze Księżnej Anny Danuty. Chciałabym posiadać jej umiejętność przystosowania się do każdych warunków.