Omów budowę geologiczną i ukształtowanie powierzchni oraz wykorzystanie gospodarcze Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej i Gór Świętokrzyskich.

Wyżyna Kielecka - (z paleozoiku i mezozoiku). W obrębie tej krainy wyróżnia się Góry Świętokrzyskie i Wyżynę Sandomierską.
Góry Świętokrzyskie - (góry stare) zbudowane ze skał odpornych na niszczenie. Najwyższe wzniesienie: Łysica 612m (pasmo Łysogór). Sieć rzeczna ma układ kratowy. W G.Ś. przeważają gleby bielicowe (na piaskach) i rędziny (żyźniejsze) w dolinach rzek mady i gleby bagienne. Warunki klimatyczne surowe (niższe o 20 temp., krótszy czas wegetecji roślin). Szata roślinna różnorodna: bory sosnowe, bory bagienne, lasy dębowo-grabowe, lasy jodłowe.
Przemysł: Staropolski Okręg Przemysłowy (Staszić) - cementownie, p. górniczy (złoża wapieni). Jest to tzw. Białe Zagłębie (obszar zagrożenia ekologicznego pyłami).
Lasy zajmują 34 powierzchni. Większe kompleksy leśne to Puszcza Świętokrzyska i Puszcza Jodłowa. Na terenie tym występuje też Świętokrzyski Park Narodowy (obejmuje Łysogóry, rezerwat modrzewia polskiego).
Wyżyna Sandomierska - równinna powierzchnia, lessy - dobre ziemie, warunki klimatyczne korzystniejsze niż G.Św., mniej opadów. Roślinność na lessowej wyżynie cechuje pewna odrębność: lipa, jawor, osika, sosna, brak jodły. Dobre gleby spowodowały że Wyżyna Sandomierska jest krainą rolniczą. Dobrze rozwinięte uprawy rolne, sadownictwo.