Poezja legionowa.

Poezja legionowa, utrwalona w tradycji historyczno-literackiej nazwa oznaczająca poezję okolicznościową towarzyszącą działaniu od 16 XI 1794 utworzonej legii polsko-włoskiej, również twórczość żołnierską tych formacji; także nazwa symboliczna, umowna, określająca całokształt twórczości poetyckiej związanej sytuacyjnie lub tematycznie z walkami różnych polskich formacji wojskowych w latach 1794–1813. Poezja pociągała romantyków spontanicznością w wyrażaniu uczuć i zbliżeniem do codziennego życia żołnierskiego
Godebski Cyprian (1765-1809), polski poeta i prozaik. Wychowanek kolegium pijarskiego. Jeden z przywódców patriotycznej konspiracji antyrosyjskiej wstąpił do Legionów Polskich. Prowadził pracę oświatową wśród żołnierzy.W 1802 wrócił do kraju. Debiutował w tym samym roku jako poeta, m.in. znanym wierszem Na odjazd Juliana Niemcewicza. Wraz z Z. Kosseckim wydawał 1803-1806 almanach Zabawy przyjemne i pożyteczne. W Poznaniu 1806 bierze udział w formowaniu wojska polskiego i walkach z Prusami. Zginął jako dowódca pułku w bitwie pod Raszynem 1809, stając się jedną z legend tamtego czasu.Dzieła wierszem (tom 1-2, 1821) zawierają utwory patriotyczne jak znany Wiersz do legiów polskich (1805) bajki: Grenadier filozof, Powieść prawdziwa z dziennika podróży r. 1799 (1805) przetwarza wątek biograficzny, łączy sentymentalizm z realizmem i ukazuje dzieje żołnierza francuskiego wcielonego siłą do armii. Wybór wierszy w serii Biblioteki Narodowej (1956).
Tymowski Tomasz Kantorbery (1790-1850), polski poeta, działacz polityczny. Uczestnik kampanii wojennej Napoelona I w Hiszpanii (1808-1810). 1817-1822 wysoki urzędnik Komisji Oświecenia Królestwa Polskiego. Podczas powstania listopadowego 1830-1831 poseł na sejm, następnie na emigracji we Francji.W jego twórczości literackiej zbiegły się wpływy klasycyzmu, filozofii oświecenia i preromantyzmu. Dorobek poetycki Tymowskiego rozproszony jest w czasopismach, np. popularne Dumanie żołnierza polskiego w starożytnym zamku Maurów nad Tagiem (rozszerzona wersja) ukazało się 1815 w Pamiętniku warszawskim. Poezje wybrane (1977).
Reklewski Wincenty (1768-1812), polski poeta. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1806 służył w wojsku, biorąc udział w kampaniach napoleońskich 1809 i wyprawie na Rosję 1812 Mianowany podpułkownikiem. Zmarł wskutek odniesionych ran. Autor cenionego zbioru liryków Pienia wiejskie (1811), napisał także sielankowe poematy: Wieńce (Pamiętnik Warszawski 1821), Robienie kwiatów (Pamiętnik Literacki 1927).