Mit o narodzinach świata.

Świat narodził się z Chaosu. Z niego wyłoniły się dwa bóstwa: Uranos i Gaja oraz ziemia, którą pokryły lasy, jeziora, rzeki i pojawiły się na niej zwierzęta i ptactwo.
Ze związku Uranosa i Gai zrodziły się trzy rody: tytanów, kiklopów(cyklopów o jednym oku w śroku czoła) i sturękich. Uranos, bojąc się swych synów, kazał ich strącić do bezdennych czeluści zwanych Tartarem. Wówczas Kronos, najmłodszy tytan, wolny jeszcze, za namową Gai, okaleczył ojca i sam objął władze nad światem. Zapamietawszy klątwę ojca, który mu kiedyś przepowiedział, że i jemu syn odbierze berło, połykał kolejno swoje dzieci, które rodziła mu żona Reja.
Po urodzeniu szóstego dziecka Reja oszukała męża. Podała mu zawinięty w pieluszkę kamień i Kronos połknął go, sądząc że połyka syna. Ona natomiast zeszła na ziemię i ukryła dziecię, któremu dała na imię Dzeus, w grocie na wyspie Krecie pod opieką nimf górskich. Chłopeic chował się zdrowo, karmiony mlekiem kozy Almatei. Gdy dorósł poradził matce aby podała Kronosowi środek wymiotny, co też uczyniła i spowodowała, że wypluł połknięte wcześniej dzieci: Hadesa, Posejdona, Herę, Hestję i Demeter.
Dzeus stoczył z Kronosem walkę, która trwała 10 lat, ale nie przyniosła rozstrzygnięcia. Wówczas Dzeus uwolnił z Tartaru cyklopów i sturękich, przy ich pomocy pokonał Kronosa i strącił go do czeluści.
Następnie bogowie podzielili władze między siebie. Dzeusowi dostało się niebo i ziemia wraz z Olimpem, Hadesowi – królestwo umarłych w podziemiu, natomiast Posejdon został bogiem mórz.