Dedal i Ikar

Mit o Dedalu i Ikarze jest opowieścią zawierającą w sobie połączenia wielu przeciwstawieństw. Ukazuje ona spojrzenie na świat Dedala: rzeczywiste, pełne doświadczenia i rozwagi, a także dojrzałości i cierpienia. Przeciwieństwem tych poglądów jest postrzeganie życia przez Iakra: fantazja, marzenia, młodość i radość. Mit ten przedstawia nam poglądy głównych bohaterów i skutki ich postępowania. Rozsądny i opanowany Dedal, odkrywa tajemnice natury i prawa rządzące nimi. Są one dla niego źródłem życiowej mądrości. Cała ta wiedza pozwoliła mu na dotarcie do swojej ojczyzny i zyskanie upragnionej wolności. Dla Ikara natomiast, wolnością jest samo wzbicie się w powietrze. Jego najważniejszym celem są marzenie i fantazja. Ikar płaci życiem za chwile przyjemności, ale umiera z poczuciem realizacji swoich marzeń.


Do mitu o Dedalu i Ikarze w swojej powieści \"Ikar\", nawiązuje Iwaszkiewicz. Dla niego Michaś i Ikar to tacy sami bohaterowie. Obydwoje zginęli w bezsensowny sposób. Dla Michasia książka, która czytał, była jak skrzydła dla Ikara. Pozwoliła mu oderwać się od tragicznej okupacyjnej codzienności. Chłopiec czytając książkę, czuł się wolny, okrutny świat wokół nie istniał. Tak samo Ikar, wzbijając się w powietrze, zapomniał o przestrogach ojca i dał ponieść się marzeniom. Tak Michaś, jak i Ikar, zginęli przez nikogo niezauważeni, a ich śmierć była niepotrzebna. Iwaszkiewicz w swoim opowiadaniu opiera się na greckim micie. Doszukać tam możemy się wielu paraleizmów pomiędzy treścią mitu i fabułą opowiadania.
Postać Ikara była również inspiracją dla P. Bruegla, który to w swojej kompozycji malarskiej pt.: \"Upadek Ikara\", przedstawia tragedię młodego marzyciela. Obraz jest utrzymany w spokojnej tonacji kolorystycznej. Bije z niego spokój i monotonia dnia codziennego. Postacie widoczne na obrazie, zajęte są swoją pracą, nie dostrzegają tragedii chłopca. Rolnik, nie zważając na nic, dalej wykonuje swoją pracę. Rybak ciągnie sieci, nie dostrzegając tonącego młodzieńca. Pasterz wciąż spogląda leniwie w niebo. Uważam, że autor miał na celu ukazanie nam tego, iż jesteśmy tak zajęci sobą, że nie potrafimy lub nie chcemy dostrzec problemów innych.