Sądzę iż poświęcenie się jakiejś idei wymaga wyrzeczeń. Gdy poświęcimy się jakiejś idei musimy pamiętać że nie zawsze będzie ona współgrała z naszym życiem, będziemy musieli „coś” poświęcić aby dać z siebie wszystko dla wybranej przez nas idei, rezygnując z wielu dogodności.
W swojej pracy postaram się udowodnić, że kroczenie ścieżką obranej idei wymaga od nas wielu wyrzeczeń.
Pierwszym przykładem będzie św. Franciszek z Asyżu, który podążał ścieżka swojej idei. Swój majątek który odziedziczył po ojcu oddał, opuścił swoje rodzinne miasto i udał się w wędrówkę aby głosić nurt wiary radosnej. Poświęcił swoje życie i przywileje, aby nawracać ludzi, nie można również zapomnieć że wiódł życie pokutnicze i pustelnicze, jak również że oddał się w pełni swojej idei.
Kolejnym przykładem jest św. Aleksy który wiele poświęcił dla własnej idei. Jego dzieje zostały opisane w „Legendzie o św. Aleksym”. Opuszcza on swoją młodą żonę aby oddać się ubóstwu i podążać drogą ascezy. Wyrzekł się wygody i życia dostatniego, aby przemierzać świat jako żebrak... Gdy wraca do rodzinnego Rzymu, zostaje nierozpoznawany przez nikogo, zamieszkuje pod schodami we własnym domu gdzie jest bity i upokarzany przez służbę ojca.
Z całą pewnością Polacy podczas wojny podejmowali się wielu wyrzeczeń ponieważ chcieli przeczyć, jak i również walczyli o swój honor i patriotyzm. Wiele utracili dążąc do wybranych celów, heroizm przemawiał przez nich z każdej strony lecz odwaga ich była ogromna. A idee które im przyświecały zawsze były w centrum uwagi.
Widzimy więc że poświęcenie się idei wymaga wielu wyrzeczeń. Musimy zwalczać przeszkody co nie zawsze przychodzi z łatwością, lecz jeżeli naprawdę w pełni chcemy oddać się własnej idei to musimy pamiętać, że niejednokrotnie będziemy zmuszeni do porzucenia wcześniejszego życia, bardzo często wygodnego i dostatniego. Wielu pozostawi to co kocha by głosić to co jest dla niego najważniejsze. Mam nadzieje, że w mojej pracy udowodniłam, iż nasze idee zawsze wymagają wyrzeczeń.