Stylizacja to celowe i świadome nawiązanie do określonego stylu, przez wprowadzenie istotnych dla niego (tzn. dla tego stylu) właściwości.
Rodzaje stylizacji:
-Archaizacja – nawiązanie do stylu archaicznego. Odnajdujemy tę stylizację np. w „Trylogii” H. Sienkiewicza, który nawiązuje do jęz. Staropolskiego, barokowego. Cechą tego stylu jest makaronizowanie, czyli wplatanie obcych zwrotów w polski tekst. Językiem makaronicznym posługują się właśnie bohaterowie „Trylogii”
-Stylizacja na gwarę – jest to świadome wprowadzanie do utworu literackiego elementów słownictwa gwarowego. S. Wyspiański w „weselu” stylizuje na gwarę konkretną: gwarę Małopolski południowej z elementami gwary krakowskiej. W wymowie bohaterów „Wesela” słyszymy mazurzenie, np. zamiast sz – s, cz – c, ź – z, dż – dz.
-słyszymy:
wymianę
„a” w „o” – „jo”
„ch” w „k” – „kcem”
„ą” i „ę” w „om” i „em” – chcom, bierem
„byście” – „byśwa”
„gdzieś” – „kajsi”
„najpierw” – „wprzódy”
-Dialektyzacja- stylizacja na dialekt np. „Chłopi” Reymonta, odnajdujemy elementy dialektu mazowieckiego.
-Stylizacja na gwarę środowiskową – np. gwarę złodziejską, uczniowską więzienną. Elementy gwary uczniowskiej odnajdujemy w „Ferdydurke” Gombrowicza.