Pomoc koleżeńska jest znana od wielu pokoleń. Każdy takiego wsparcia czasami potrzebuje. Nie tylko słabsi, ale i najlepsi uczniowie mogą czegoś nie rozumieć. Dlatego w swojej pracy postaram się udowodnić, że pomoc koleżeńska to zwyczaj pożyteczny i piękny.
Pierwszym argumentem udowadniający słuszność tezy są korzyści dla obu stron. Osoba korzystająca z pomocy ma lepsze wyniki w nauce. Poszerza swoją wiedzę. Może uzyskać uznanie w oczach nauczycieli i innych uczniów podczas lekcji. Osoba ucząca lepiej przyswaja temat, utrwala wcześniej nabytą wiedzę. To z kolei wpływa na oceny. Żaden temat nie będzie stanowił dla nich problemu.
Z kolei przejdę do omówienia drugiego argumentu. Pomagając innym kształtujemy swój charakter. Gdy uczymy inną osobę stajemy się bardziej cierpliwi. Każdy przyswaja wiedzę w różnym tempie, niektórzy potrzebują więcej czasu. Tłumaczący nie powinien okazywać zdenerwowania. Kolejką cechą, którą kształtujemy jest odpowiedzialność. Jeśli podejmujemy się pomocy w nauce, musimy dobrze znać dany temat. Nie możemy lekceważyć umówionych spotkań. Stajemy się odpowiedzialni za jego oceny. Pomagając innym nie możemy oczekiwać czegoś w zamian. Uczymy się w ten sposób bezinteresowności oraz dzielenia się wiedzą.
Po trzecie pomoc koleżeńska jest to dobry sposób na zawiązanie nowych znajomości. Spędzamy z drugą osobą coraz więcej czasu i coraz lepiej ją poznajemy. Z częstych spotkań może wyniknąć, że mamy wspólne zainteresowania i poglądy na różne tematy. Dzięki temu może okazać się, że druga osoba jest naszą bratnią duszą. W ten sposób można nawiązać przyjaźń na długie lata.
Na podstawie przedstawionych powyżej argumentów mogę potwierdzić to, że pomoc koleżeńska w nauce jest zwyczajem pożytecznym i pięknym. Przynosi ona wiele korzyści. Rodzą się nowe przyjaźnie, kształtują charakter, uzyskujemy lepsze oceny. Dając niewiele możemy dużo zyskać.