Kampania Francuska

Okres, jaki upłynął pomiędzy wypowiedzeniem wojny III Rzeszy przez Wielką Brytanię i Francję a rozpoczęciem przez Niemcy działań ofensywnych na Zachodzie wiosną 1940 r., nazwano "dziwną wojną".

Po ciężkich stratach ludzkich, które Francja poniosła w czasie pierwszej wojny światowej, francuska doktryna wojenna w latach dwudziestych i trzydziestych była doktryną obronną. Olbrzymim kosztem zbudowano na granicy z Niemcami system potężnych fortyfikacji, tzw. Linię Maginota. Składał się ona z potężnych betonowych bunkrów ze stalowymi kopułami. Były one przeznaczone zarówno do prowadzenia ostrzału artyleryjskiego, jak i ostrzału karabinami maszynowymi. Kilkadziesiąt metrów pod ziemią były ukryte sale dowodzenia, elektrownie, magazyny, szpitale. Linia Maginota liczyła 450 km długości i kosztowała Francję ok. 4 mld ówczesnych franków w złocie.

Francuzi postanowili oczekiwać ataku niemieckiego właśnie w Linii Maginota. Hitler wykorzystał bierność Francji do odbudowania zapasów i strat poniesionych podczas kampanii polskiej.

W 1940 r. przystąpił do ataku na Danię i Norwegię. Oba kraje miały strategiczne znaczenie. Posiadały one szeroki pas wybrzeża, a niedaleko Norwegii przebiegały ważne szlaki transportu morskiego.

10 maja Niemcy zaatakowały Francję. Wojska Niemieckie, aby ominąć Linię Maginota podobnie, jak podczas I wojny światowej ich wojska przemaszerowały przez Belgię, Holandię i Luksemburg. Ataki lotnicze uniemożliwiały sprawne przegrupowanie wojsk francuskich. Straciły one zdolność skoordynowanej obrony kraju jeszcze przed pierwszą ważniejszą bitwą. Głównodowodzący armią francuską, marszałek Philippe Pétain 22 czerwca 1940 r. podpisał akt kapitulacji. Pod okupacją niemiecką znalazła się północna część Francji, wraz z Paryżem. Na południu zostało utworzone państwo ze stolicą w Vichy, które było zależne od Niemiec.

Zachowało ono jednak zwierzchność nad francuskimi terytoriami kolonialnymi. Na jego czele stanął Pétain.

W kampanii 1940 r. Hitlerowi nie udało się tylko jedno – zniszczenie wojsk Brytyjskich, które wspierały Francję. Brytyjczycy zdołali ewakuować większość wojsk do kraju.
Razem z nimi, do Anglii dostała się spora grupa polskich polityków i żołnierzy.

Grupa francuskich polityków również dostała się na terytorium Anglii. Utworzyli oni tam Komitet Wolnej Francji, którym kierował Charles de Gaulle. Jego zadaniem było prowadzenie walki z Niemcami w okupowanym kraju.