Czy opinia o społeczeństwie polskim wyrażona przez Stanisława Wokulskiego jest zgodna z ogólną wymową powieści B. Prusa?

Pozytywizm to epoka, w której wielu pisarzy ukazywało obraz polskiego społeczeństwa w swoich utworach. Jednym z tych pisarzy był Bolesław Prus, własciwie Aleksander Głowacki, który marzył o karierze naukowej, a został publicystą, kronikarzem i pisarzem. Napisał on "Lalkę", w której jednym z głównych wątków jest obraz polskiego społeczeństwa. Jej głównym bohaterem jest Stanisław Wokulski- zabłąkany romantyk w pozytywizmie. Wypowiada sie o społeczeństwie, ukazujac jego wady i zalety.
Fragment pochodzi z drugiego tomu powieści, kiedy Wokulski przebywa w Paryzu po nieudanych próbach zdobycia Izabelli. Wyjechał tam, by nawiązac współpracę z Geistem. Podczas pobytu za granicą bohater dużo rozmyślał o społeczeństwie polskim. Uważał, że kraj ten jest absurdalny, ponieważ żyją w nim dwie sprzeczne klasy społeczne- arystokracja i pospólstwo, pospólstwo jest podporządkowane arystokracji, nie może się sprzeciwiac. Mówi, że przez dominację arystokracji nad innymi, biedni ludzie musieli identyfikowac się z bogatymi poprzez kupowanie herbów czy podszywanie sie pod innych. Nawet on sam wydał pieniądze, by wykupic patent szlachecki. Wokulski nie widzi potrzeby powrotu do Polski, uważa, że Paryż nie jest tak zniszczony społecznie. W Paryzu liczy się rozum, praca i twórczaośc, a nie to, ile kto ma pieniędzy i jaki status zajmuje w społeczeństwie. W Polsce jest jednak inaczej- wysmiewa się z pracy, wykształcenia i majątku, a chwali się tych, którzy bezmyślnie wydają pieniądze. Ten, kto jest mądry, skromny i oszczędny jest dziwakiem. Żeby tak nie było, trzeba miec tytuł i pieniądze. Nurtuje go myśl, czy jesteśmy jeszcze narodem marzycieli i czy kiedykolwiek ktoś nas uzdrowi i przywróci do rzeczywistości. Wokulski chciałby byc czarodziejem, który zmieniłby świat na lepsze. Ma nadzieję, że wtedy najwięksi próżniacy staliby się uczonymi, filozofami jak Sokrates czy Platon. Wspomina o słowa Geista w liście, w którym wypowiada sie o społeczeństwie, w którym pełno jest złych ludzi, jednak wierzy, że wśród nich znajdzie sie kilku porządnych obywateli. Maświadomośc, że problemy i niedole ludzi wynikają z tego, że wielkie wynalazki dostały się w ręce nieodpowiednih osób. Mówi także, że on nie popełni tego błędu i znajdzie metal, który będzie lżejszy od powietrza i pokaże go tym, którzy nie są zepsuci tylko mądrzy. Pokaże im go po to, by mieli coś dla siebie, a nie dla innych. Wokulski uważa, że byłoby lepiej gdyby w społeczeństwie było więcej ludzi prawdziwych, tkich jak Rzeczki i Ochocki, a nie ludzi zepsutych i sztucznych jak Starscy czy Maruszewicze. Wokulski uznał to rozważanie za cel, który miał zamiar osiągnąc, choc wolałby byc młodszym, żeby miec dużo siły, by to zrobic.
Role narratora w powieści pełni Ignacy Rzecki- przyjaciel głównego bohatera. Uważa on, że arystokracja to grupa społeczna posiadająca ogromną siłę i zajmująca wysokie miejsca w społeczeństwie. Pisze on pamiętniki, w których opowiada przeszłośc i komentuje wydarzenia. Jest mu przykro, że kupiecka solidarnośc zanika, a tymczasem rosnie niesprawiedliwosc i nieuczciwośc. Tęskni za demokracją, walką za ojczyzną. Ubolewa nad odrzucaniem ideałów równości i braterstwa.
Opinia o społeczeństwie polskim wyrażona przez Wokulskiego jest jak najbardziej zgodna z ogólną wymową powieści Prusa. Charakteryzuje się poszczególne grupy społeczne pod względem miejsca w hierarchii, stosunku do pieniądza i cenionych wartosci oraz majatków. Arystokracja została przez nich ukazana zdecydowanie negatywnie. Do grupy tych osób należą m. in Łęccy, Starscy czy Krzeszowscy. To klasa zdegradowana i zdemoralizowana. Gardzą oni pracą i ludźmi z niższych sfer. Uczciwa praca przynosi hańbę. Opinia ta jest udowodniona poprzez innych bohaterów powieści i narratora. Widac tu, że Wokulski nie popiera obecnego społeczeństwa. Prus bowiem krytykuje arystokrację, ukazuje problem zacofania kraju.