"Czuć kochać i cierpieć jak Werter"

„Cierpienia Młodego Wertera” to powieść epistolarna, napisana w II połowie XVIII w. a więc w epoce romantyzmu, w czasach „burzy i naporu” przez Johanna Wolfganga Goethego.

Tytułowego bohatera poznajemy z listów, które pisał do swego przyjaciela Wilhelma. Przedstawia w nich swe rozważania, przeżycia, wrażenia, zawarł w nich swe emocje, stosunek do życia, ludzi i otaczających go spraw. Mężczyzna jest bohaterem łączącym cechy postaci tragicznej i romantycznej, uduchowionym artystą oceniającym rzeczywistość wyłącznie przez pryzmat emocji i uczuć. Miłość jest dla niego sensem istnienia, uważa ją za najważniejszą wartość w życiu człowieka.

Kiedy poznaje Lottę zakochuje się w niej, chce mieć ją wyłącznie dla siebie. Mimo, iż wie, że kobieta jest zaręczona. Lota musi się bronić przed tą miłością, ponieważ bardzo kocha swego narzeczonego, Alberta. Na dodatek jej matka na łożu śmierci błogosławi ich związek, co sprawia, że Lotta czuje się zobowiązana do miłości z Albertem.
Werter próbuje zrezygnować z miłości i wyjeżdża z zamiarem wymazania Lotty z pamięci, jednak nie udaje mu się, uczucie okazuje się silniejsze niż myślał.
Werter cierpi z powodu miłości, wykańcza go to nasilające się uczucie. W listach do swego najlepszego przyjaciela pisze o swoim bólu.
Podsumowując chciałem powiedzieć że powieści Goethego poznajemy miłość z innej strony, miłość nieodwzajemnioną, która jest niszcząca. Osoba, która kocha, a nie jest kochana traci sens życia, pojawiają się u niej myśli samobójcze. Przerażający jest fakt, że tak wzniosłe uczucie jak miłość może doprowadzić do załamania przeistaczającego się w samobójstwo.