Patriotyzm we współczesnym świecie

Na kartach historii naszej ojczyzny spotykamy się ze wszechobecnym patriotyzmem i heroizmem w dążeniu do niepodległości Polski. Wtedy taka walka była dla tych ludzi chlebem powszednim. Dziś żyjemy w demokratycznym kraju bez wojen i wrogów. Teraz nie musimy już walczyć o granice i wolność, bo jesteśmy już wolni i niepodlegli. Czy przez to zapomnieliśmy czym jest patriotyzm?

Każdy z nas na początku swej edukacji wczesnoszkolnej spotkał się z abstrakcyjnymi dla tak małych dzieci pojęciami: "Ojczyzna", "Polak", "Naród". Pedagodzy wpajali nam wzorcowe zachowania i nazywali je patriotyzmem. Po kilku latach, zapytani "Czy jesteś patriotą", odpowiadamy z pełnym przekonaniem, że tak i recytujemy z pamięci całą listę wyuczonych sloganów i pojęć propagujących miłość do naszego wspólnego kraju. Lecz tak naprawdę nie mamy pojęcia, co oznacza ów patriotyzm. Czy to tylko walka za ojczyznę? Czy umiłowanie swych korzeni narodowych i własnych tradycji, a także kultury? A może radość z każdej chwili spędzonej w obrębie jej granic? Dla każdego to słowo znaczy coś innego. Lecz czy emigranci, poszukujący lepszego życia za granicą, w Anglii, Irlandii, Stanach Zjednoczonych są patriotami? Według mnie nie. To zwyczajni materialiści, podążający za pieniądzem w tym wyścigu szczurów, jakim jest współczesny świat. Tylko nieliczni potrafią się zatrzymać i pomyśleć nad tym, w jakim kierunku zmierzają i co sobą prezentują. Dzisiaj każdy myśli tylko o rozwijaniu swojej kariery zawodowej i chce dać jak najlepsze bytowanie rodzinie, którą utrzymuje. Lecz czy to może być usprawiedliwieniem od braku poczucia tożsamości narodowej? Przecież Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki wyemigrowawszy do Francji wcale nie byli z tego zadowoleni i najchętniej wróciliby do Polski, mimo że w ojczystym kraju mieli gorsze warunki i przede wszystkim groziła im natychmiastowa śmierć. Przez cały czas tworzyli nostalgiczne wiersze i marzyli o powrocie do kraju ojców.

Wydaje mi się, że teraz patriotyzm zanika, a prawdziwi patrioci wymierają. Jest to bardzo przykre i bolesne, bo większości ludziom nie zależy na tym, gdzie żyją. Zależy im tylko na tym, jak żyją.