Postawy Narodowe Na Świecie

Postawy Narodowe
-Na Świecie

Na ziemi wytworzyło się dużo postaw narodowych, i tych lepszych i tych gorszych względem dobra państwa, życia ludzkiego, i wszelkich dóbr. Postawy te bardzo często mieszają się z prawem... Wiadomo, czasem je łamiąc, dyskryminując ludność, a czasem nie-zgadzając się na wszystkie warunki postawione przez dany kraj. Postawy narodowe mają różne ideologie, własne prawa i związane z nimi działania i co najważniejsze-często działają w różnorakich ugrupowaniach... Dlatego chciałem kilka właśnie takich postaw przedstawić, będą to te najpowszechniejsze postawy...
Pierwszą postawą będzie;

-PATRIOTYZM-(łac. patrio = ojczyzna, gr. patriates) – postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar. To wypełnianie obowiązków konstytucyjnych i obowiązków narzucanych przez państwo. Charakteryzuje się też przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste, a często także gotowością do poświęcenia własnego zdrowia lub życia. Patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka. Patriotyzm to stawianie dobra kraju ponad interes osobisty, a nawet rezygnacja z prywatnych korzyści. Wynika on z więzi społecznej i emocjonalnej z narodem, kulturą i tradycją. Wiąże się także z poszanowaniem innych narodów i ich kultury. Postawa ta bardzo sprzeciwia się nacjonalizmowi oraz szowinizmowi, Tłumaczy się to tym, że patriotyzm odróżnia się otwartością na inne narody, uznaniem ich prawa do suwerenności i niepodległości. Co więcej, patriotyzm zazwyczaj opiera się na pojęciu obywatela i na rozumieniu narodu w sensie kulturowo-politycznym, podczas gdy idee nacjonalistyczne często pojmują naród jako przede wszystkim etniczną wspólnotę krwi. Bardziej trafne jest przedstawianie patriotyzmu jako antytezy przede wszystkim szowinizmu, ponieważ oba pojęcia są związane z uczuciami, pierwsze z miłością do własnego narodu, drugie z nienawiścią do innych. We współczesnym świecie, szczególnie w XXI w. postawa ta jest w niektórych krajach zapominana przez to że wypierają ją inne postawy. Poprzez wojny i różne konflikty zbrojne cenione są tylko postawy o podłożu politycznym lub religijnym(walczą o rozpowszechnianie swoich ideologii) ." Dzieckiem" postawy o podłożu religijnym ,może być fanatyka wyznawcy Islamu, którzy za nic mają dobro innych, walcząc tylko o swoje racje... przypomnijmy- Fanatyzm (łac. fanaticus - zagorzały, szalony) – postawa oraz zjawisko społeczne polegające na ślepej i bezkrytycznej wierze w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych. Przejawem fanatyzmu jest skrajna nietolerancja wobec przedstawicieli odmiennych poglądów.
Kogo możemy nazwać patriotą? Bez żadnych wątpliwości dobrym przykładem będzie Świętej Pamięci Ks. Jerzy Popiełuszko... Dlaczego? Dlatego, że jak żaden inny ksiądz był oddany Polsce w czasach komunizmu.. oprócz tego, godny mówić czystą prawdę o działaniach socjalizmu i komunizmu, uświadamiał ludzi, dodawał tego czego im brakowało-odwagi. Posiadał wielką postawą patriotyczną pełną odwagi i prawdy jakiej nienawidziły władze komunistyczne. Władze zastraszały, ksiądz Jerzy dodawał otuchy ludziom (zastraszonym, wzgardzonym)- na odprawianych Mszach Świętych. I za to właśnie cała ówczesna jak i dzisiejsza Polska- jest mu wdzięczna!


-NACJONALIZM-(z łac. natio – naród) -postawy i ideologie uwydatniające odrębność narodową. postawa społeczno-polityczna uznająca naród za najwyższe dobro w sferze polityki. Nacjonalizm uznaje sprawy własnego narodu za najważniejsze. Głosi solidarność wszystkich grup społecznych danego narodu.
Podstawowe składniki ideologii nacjonalizmu ukształtowały się dawno - jeszcze u starożytnych Hebrajczyków i Greków. Obie te grupy ludności miały nie tylko jasno określoną świadomość ich odrębności od innych grup, zwłaszca od barbarzyńców ale i silne poczucie wyższości, uzasadniane ich pozycją kulturową w śródziemnomorskim kręgu cywilizacyjnym.. Mimo to nacjonalizm jest ściśle związany z rozwojem nowoczesnej świadomości narodowej. W II poł. XIX w. i w XX w. nacjonalizm rozwinął się szczególnie jako ideologia narodów pozbawionych własnego bytu państwowego i dążących do utworzenia bądź odzyskania niepodległego państwa - był żywotny wśród Polaków, Czechów, Ukraińców czy Meksykaninów. Do twórców ideologii nacjonalistycznej zalicza się między innymi włoskiego prawnika i rewolucjonistę Giuseppe Mazziniego oraz czeskiego filozofa i męża stanu Tomasza Masaryka. Za najwybitniejszego przedstawiciela polskiego nacjonalizmu uznaje się Romana Dmowskiego.
Nacjonalizm uważa interes własnego narodu za nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych. Uznaje naród za najwyższego suwerena państwa, a państwo narodowe za najwłaściwszą formę organizacji społeczności, złączonej wspólnotą pochodzenia, języka, historii i kultury. Nacjonalizm przedkłada interesy własnego narodu nad interesami innych narodów[1], zarówno wewnątrz kraju (mniejszości narodowe lub etniczne) jak i na zewnątrz (narody sąsiednie). Postawa nacjonalistyczna nie jest autonomiczną i kompletną ideologią, lecz zbiorem kilku zasad, które mogą być wyznawane przez różne odmiany prawicy lub lewicy. W historii występowały różne typy nacjonalizmów, np. narodowy konserwatyzm, narodowy radykalizm, narodowy socjalizm (nazizm), faszyzm. Idee nacjonalistyczne często pojmują naród jako przede wszystkim etniczną wspólnotę krwi przez co często jest porównywany do rasizmu. Nacjonalizm opowiada się za segregacją rasową przez co bywa określany jako odmiana ksenofobii. Natomiast jako element polityki zewnętrznej towarzyszy często imperialistycznej polityce państwa.
Nacjonalizm to także lojalność wobec władzy, kult państwa, szeroko rozumiana duma narodowa, przywiązanie do tradycji i autorytetów, niejednokrotnie całkowite podporządkowanie człowieka władzy oraz jej aparatowi. Stąd ruchy nacjonalistyczne najczęściej opowiadają się za silną władzą monarchią lub faszyzmem. Cechą charakterystyczną nacjonalizmu jest to, że z reguły głosi on elitaryzm, czyli, że zakłada istnienie bardziej świadomej narodowej elity i w związku z tym jest antydemokratyczny - nie uznaje równości politycznej obywateli. Współczesne spory wokół krytyki nacjonalizmu. Krytycy kojarzą często partie nacjonalistyczne z ksenofobią i rasizmem. Zwolennicy uważają to skojarzenie za błędne twierdząc, że zdarza się że mniejsze, ale dość widoczne grupy także określają się jako nacjonalistyczne, ale często może być to eufemizmem dla narodowego socjalizmu (neonazizmu).

Kolejną postawą jest szowinizm;

-SZOWINIZM- ideologia i postawa, będąca skrajną odmianą nacjonalizmu, wyrażająca się w ślepym uwielbieniu dla własnego narodu oraz pogardzie i nienawiści do innych nacji. Z szowinizmem są związani skinheadzi. Wyrażenie pochodzi od nazwiska Chauvin, anegdotycznej postaci żołnierza napoleońskiego z komedii Eugene'a Scribe'a. W szerszym kontekście pojęcie to oznacza też wyolbrzymione, bezkrytyczne i niezreflektowane uczucie przywiązania do własnego gatunku, grupy społecznej, płci, narodu albo przywódcy oraz wyolbrzymianie ich zalet, a pomniejszanie lub negowanie ich wad, idące zazwyczaj w parze z równie przesadnym i nieuzasadnionym deprecjonowaniem innych oraz uznawaniem prawa do ich ujarzmiania.
Pojęcie to bywa używane jako synonim dyskryminacji danych grup w danych dziedzinach, np. anglosaski szowinizm w filozofii nauki oznacza podejście ignorujące frankońskie osiągnięcia w filozofii nauki (Poincare, Duhem, Bachelard), szowinizm generacji to przekonanie, że starsze pokolenie jest znacznie lepsze od młodszego, często też określenie to stosowane jest w kontekście dyskryminacji ze względu na płeć -seksizmu.

Teraz różne odłamy głównych postaw;

-INTERNACJONALIZM- sposób postrzegania świata, według którego prawa człowieka, ludzkie życie i godność są ważniejsze od podziałów narodowych. Internacjonalizm zakłada, że nie ma żadnych zasadniczych różnic między narodami. Konsekwencją tego podejścia jest zwalczanie nacjonalizmu, rasizmu, faszyzmu, nazizmu, antysemityzmu i innych form nietolerancji, w tym patriotyzmu, który (według widzenia socjalistów oraz anarchistów) jest jedynie zawracaniem głowy zwykłemu człowiekowi, ma on jak najbardziej podporządkować i zniewolić człowieka, poprzez wpajanie człowiekowi "miłości i wierności wobec kraju", lojalności wobec władzy, nacjonalizmu, kultu państwa, itd. - tak aby całkowicie podporządkować człowieka władzy oraz jej aparatowi - policji, rządowi, elitom itd. Stał się on również na przestrzeni ostatnich 150 lat swoistym manipulatorem dla klas rządzących, które wykorzystują go jako płaszcz ochronny dla własnych, niecnych interesów. (wojny, interwencje...)
Wg. internacjonalizmu
Patriotyzm niszczy solidarność, społeczność, jedność międzyludzką, rodzi sztuczne podziały na kraje, narody, ludy, tworzy granice a w późniejszym czasie również nietolerancję, ksenofobię oraz nienawiść narodową.

-RASIZM-pseudonaukowa ideologia oraz wypływające z niej zachowania przyjmujące założenie wyższości niektórych ras ludzi nad innymi. Przetrwanie tych "wyższych" ras staje się wartością nadrzędną i z racji swej wyższości dążą do dominowania nad rasami "niższymi" .Rasizm opiera się na przekonaniu, że różnice w wyglądzie ludzi niosą za sobą niezbywalne różnice osobowościowe i intelektualne (ten pogląd znany jest w jęz. ang. jako racialism).Rasizm został potępiony przez UNESCO (1961, 1964) oraz Zgromadzenie Ogólne ONZ (Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948), a także wiele innych organizacji międzynarodowych. Jest odłamem nacjonalizmu.
Rasizm nigdy nie był ideologią jednolitą, zmieniał się i ewoluował, toteż nie istnieje modelowy wzór rasizmu – jego istotę można badać wyłącznie poprzez historię..


-KOSMOPOLITYZM- pogląd negujący wszelkie podziały kulturowo-polityczne i terytorialne. Zwolennicy kosmopolityzmu uważają za swoją ojczyznę nie jakiś kraj czy inny obszar, ale cały świat. Dążą oni do politycznej i społecznej jedności świata, wolnego od podziałów i konfliktów, stopionego w jedną masę ludzką. Tak sformułowana doktryna jest przeciwieństwem patriotyzmu jak i nacjonalizmu. Ogólnie; termin wprowadzony do filozofii przez cyników: Antystenesa i Diogenesa, oznaczający "obywatel świata". Cynicy ceniąc życie "wedle natury" potępiali wszelkie urządzenia społeczne i państwowe, uważając je za konwencjonalne.
Twierdzili, że to, co się jedynie liczy, to cnota. Występowali przeciw wszelkim nierównościom. Nie uznawali granic państwowych, uważali się za "kosmopolitów" ("obywateli świata"). Opowiadali się za równouprawnieniem kobiet i niewolników.


-ANARCHIZM- (z greckiego anarchís – bezrząd, brak rządu), doktryna i ruch społeczno-polityczny powstały w XIX w. jako opozycja kapitalizmu i ideologii marksistowsko-leninowskiej (marksizm, leninizm).
Twórcami anarchizmu byli: J. Proudhon, M. Bakunin i P. Kropotkin. Anarchiści za najwyższą wartość uznawali wolność każdej jednostki, której warunkiem jest zniesienie władzy państwa, kapitału i religii. Państwo jako instytucja wyklucza wolność i równość, dlatego trzeba eliminować jego struktury i wpływy. Społeczeństwo anarchistyczne miało być bezpaństwową, wolną od wyzysku formą kooperacji, opartą na zasadach moralnych, rozumie i harmonijnych stosunkach międzyludzkich.W przeciwieństwie do marksizmu-leninizmu anarchizm odrzucał ideologię dyktatury proletariatu i powszechną rewolucję. Uznawał, że jedyną formą walki z kapitalizmem i państwem jest terror indywidualny. Ofiarami zamachów anarchistów padło wielu polityków, np. francuski prezydent M.F. Carnot, król włoski Humbert I, prezydent Stanów Zjednoczonych W. McKinley.
Anarchizm posiadał cztery nurty:
1) anarchizm indywidualistyczny – jego podstawy teoretyczne sformułowali M. Stirner (1806–1856) i P. Proudhon – negował wszelką władzę państwową, funkcjonowanie instytucji społecznych i prawa, miał na celu stworzenie sprawiedliwego ustroju, opartego na drobnej własności prywatnej i bezpieniężnym zakupie towarów (proponowano bony wymiany);
2) anarchizm kolektywistyczny – głównym twórcą był Bakunin – odrzucał państwo jako aparat zbrodniczy, postulował masową, terrorystyczną rewolucję anarchistyczną skierowaną przeciwko władzy państwowej oraz ludziom sprawującym ważne funkcje w państwie. Zwycięstwo miało doprowadzić do całkowitego zniesienia własności prywatnej;
3) anarchizm komunistyczny (anarchokomunizm) – twórcą był Kropotkin – uważał, że rewolucja to spontaniczny, bezkrwawy i długi proces przekonywania ludzi do idei anarchistycznej, w efekcie miała stworzyć społeczeństwo oparte na absolutnej wolności jednostek połączonych zasadą komunizmu ekonomicznego, tj. związku wolnych stowarzyszeń, w których wspólną własnością byłyby środki produkcji i konsumpcji;
4) anarchizm syndykalistyczny (anarchosyndykalizm lub syndykalizm) – twórcami byli G. Sorel, E. Leone, A. Labriola – instytucje państwowe miały zostać zastąpione przez związki zawodowe, a na ich bazie powstałoby społeczeństwo bezklasowe.
Po II wojnie światowej anarchizm nie stanowił istotnej siły politycznej, pod koniec lat 60. nastąpiło krótkotrwałe jego odrodzenie, szczególnie w Niemczech, Francji i niektórych krajach Ameryki Łacińskiej. Pewne elementy anarchizmu można dostrzec w powstałych w tym okresie ruchach politycznych określonych jako Nowa Lewica.

Spośród wszystkich wyżej wymienionych, najbardziej jestem za patriotyzmem. Podoba mi sie ze względu na racjonalny cel w życiu, myślę też że patriotyzm świetnie pasuje do ustroju demokratycznego, w jakim jest m.in. Polska. W ramach pojęcia "Patriotyzm" przytoczę ważne słowa John`a F. Kennedy`ego; " Nie pytaj, co kraj może zrobić dla ciebie. Pytaj, co ty możesz zrobić dla kraju." Nie wyobrażam sobie lepszego sformułowania postawy patriotycznej... a zatem mogę powiedzieć, że jestem/ a jeśli nie- chcę być, patriotą!