Postulat Peipera.

Peiper zwany papieżem awangardy.
Postulat Peipera wyłonił się z zachwytu nad cywilizacją, która odnosiła triumf.

„PUNKT WYJŚCIA”

- miasto staje się wyspą wzruszeń, a masa współpracownikiem piękna, przytakuje
nowoczesnym narzędziom życia. „Maszyna staje się poetyczną czarodziejką jego
rozpalonych snów.” Program 3xM
- literatura powinna służyć jednostce w odnalezieniu miejsca w nowym świecie miasta, masy,
maszyny.
- Miasto, masa, maszyna i ich pochodne, wynalazek, szybkość, nowość, to potęga człowieka i
epoki.
- zwrotem do teraźniejszości jest pismo „ZWROTNICA”- ma wszczepić człowiekowi nurt
nowoczesności, miłość do nowości, niechęć do martwych epok, które żyją w człowieku.
- rozwój cywilizacji miał nieść samo szczęście, sukcesy, twórczość.

MIASTO, MASA, MASZYNA

- miasto było obce człowiekowi, ponieważ był spór między nowością twórców, a starością
poglądów człowieka, mieszczanin niszczył miasto,
- teraz powinien się zmienić stosunek uczuciowy człowieka do miasta.
- sztuka powinna poddać się prawą ekonomicznym: masa i tłum swoją wartością
ekonomiczną mają wpłynąć na sztukę odnawiająco.
- przeciwstawienie się romantyczno- modernistycznym tradycjom twórczym
- odrzucenie natchnienia i intuicji
- najważniejsza była świadoma praca i wysiłek intelektualno- estetyczny
- wiersz to akt twórczy autora- rzemieślnika.
- proza ma być zwięzła estetycznie.
- wiersz powinien wykorzystać wielofunkcyjny i wieloznaczny wyraz metafory, która odsyła
odbiorcę do wielu znaczeń, pozwala zachować ekonomiczną zwięzłość dzieła.

METAFORA TERAŹNIEJSZOŚCI

+ metafora- ANTYREALIZM:
- ma być samowolnym spokrewnieniem pojęć, którym w rzeczywistości nie
odpowiada.
- Nie ma być środkiem realistycznego odtwarzania świata.
- Nie ma być opisem.
- przekształca rzeczywistość doznań i przetwarza ją na nową rzeczywistość poetycką.
- odgrywa w poezji rolę, która w malarstwie odgrywają formy abstrakcyjne: trójkąt, walec,
Kub, które są metaforami plastyki.
+ metafora- EKONOMIZM:
- jest sama przez się skrótem
- jest skróconym porównaniem poetyckim

- zaoszczędzeniem porównawczego „jak”
- odrzucenie „waty słownej”, która wypełnia resztę zdania by nadać mu rytmu.
- liczy się ekonomizm środków
- człowiek nie boi się już przyrody, ciągnie z niej zysk, cieszy się nią
- człowiek powinien być dumny z tego, co wytworzył „Człowiek dzisiejszy nie ma powodu
widzieć w słońcu nic więcej nad złotą cętkę, ma zaś prawo w guziku od spodni upatrywać
zwierciadło swojej własnej wielkości.”
- ma być zniesiona hierarchia, wszystko ma być tak samo pospolite, albo święte. „Niedziela
trwa siedem dni albo nie ma jej wcale.”
- koniec z naśladownictwem- mimetyzmem
- ekwiwalent uczuć
- dosłowne wyrażanie emocji prowadzi do przegadania i zniszczenia ekonomiczności utworu,
osłabia uczuciowość doznań..
- uczucia maja być przeobrażone w piękne słowa i zdania.
- odrzucenie tradycji literatury
- pojmowanie liryki, jako gry z możliwościami języka.