Awangarda krakowska ukształtowała się na początku lat 20 XX w. za sprawą działalności poetów skupionych wokół Tadeusza Peipera i wydawanego przez niego pisma "Zwrotnica". Peiper był teoretykiem grupy - po powrocie z Hiszpanii w 1921 r. wydał programowe książki zatytułowane: "Nowe usta" i "Tędy". W skład Awangardy Krakowskiej wchodzili m.in.: Adam Ważyk, Julian Przyboś, Jan Brzękowski i Jalu Kurek.
Program ugrupowania:
- zbudowanie nowej poezji, opartej na nowej estetyce cywilizacji
- fascynacja cywilizacją i jej wytworami (manifest Peipera "Miasto. Masa. Maszyna")
- krytyka metafizyki i sentymentalizmu - "Poeta nie jest kapłanem, nie jest beztroskim lekkoduchem, lecz poważnym rzemieślnikiem, pracującym w materiale słowa."
- propagowanie prostoty i ekonomizm środków wyrazu, czyli praca nad językiem poetyckim - "precz z watą słów - sens tkwi w skrócie i sile metafory, w kondensacji znaczeń słowa."
- przedstawianie dzieła literackiego jako logicznej konstrukcji
- adresatem poezji była masa ludzka (a nie jednostka)
- artysta miał być animatorem wyobraźni masowej.
Grupa przestała istnieć w latach trzydziestych XX w., lecz nawiązywały do jej założeń inne grupy, zwłaszcza zaś awangarda lubelska. Najwybitniejszym poetą awangardy krakowskiej pozostał Julian Przyboś.
Tadeusz Peiper - żył w latach 1891-1969, poeta eseista, teoretyk sztuki; twórca programu Awangardy Krakowskiej, redaktor "Zwrotnicy"; liryka ("A", "Żywe linie", "Raz"), utwory dramatyczne ("Skoro go nie ma"), powieści psychologiczne ("Ma 22 lata"); dzienniki.
odziemjunior To Czego mi było trzeba :)
odpowiedz
To Czego mi było trzeba :)
To jest to czego szukałem ale troche za mało
martunia220 suuuuper akurat to czego potrzebowalam:)))
odpowiedz