Recenzja - ''Oskar i Pani Róża''

Książka ''Oskara i pani Róża'' autorstwa Érica-Emmanuela Schmitta opowiada o dziesięcioletnim Oskarze - głównym bohaterze, który umiera na białaczkę. W uporaniu się z codziennością pomaga mu Pani Róża. To właśnie ona wpada na pomysł pisania listów do Boga, a także traktowania każdego dnia życia jako dziesięciu lat. W taki sposób Oskar pisze listy opisując'' dziesięć lat” swojego życia. ''Szanowny Pan Bóg ” jest dla niego kimś coraz bliższym i mały chłopiec otwiera się przed Stwórcą coraz bardziej. Dzieli się z nim swoimi myślami, spostrzeżeniami i problemami. Z każdym listem zaczyna coraz bardziej wierzyć w Boga i godzi się z tym, iż będzie musiał umrzeć. Pomimo dość smutnej tematyki choroby, śmierci, poczucia osamotnienia, książka jest bardzo pogodna, wręcz zabawna. Przepełnia ją optymizm i radość życia. Czytając niezwykłe listy małego Oskara do Pana Boga, jego przygody miłosne i rozmowy z panią Różą zapierają dech w piersiach.

Autor idealnie oddaje prostotą języka i humorem powagę sytuacji i pokazuje, że wszystko co dzieje się w życiu tak naprawdę zależy od nas samych i naszego podejścia. Wcielając się w dziesięcioletniego chłopca, stara się przekazać najważniejsze wartości z życia. Schmitt ukazuje, jak ważne jest, byśmy pamiętali, że każdy dzień może być dla nas pierwszym bądź ostatnim. Nigdy nie wiadomo kiedy przyjdzie nam się pożegnać ze światem. Należy więc żyć intensywnie, chwytać każdy dzień i cieszyć się nim. Jest to niesamowite i godne pochwały, że autor ujął
to wszystko tylko w osiemdziesięciu stronach.

Sięgnęłam po tę książkę już bardzo dawno, lecz do dziś ją pamiętam. Przeczytałam to dzieło w ciągu godziny i stwierdziłam, że to najwspanialsze epickie opowiadanie jakie kiedykolwiek miałam w rękach. Na jego końcu po prostu płakałam, nie mogłam powstrzymać łez. Uważam, że jest to książka ponadczasowa, niezwykła, piękna i pomimo przewidywalnego zakończenia dająca nową nadzieję. Pobudza ona czytelnika do myślenia, potrafi sprawić, że człowiek czuje potrzebę dokonania zmian w swoim życiu, przestrzega, że życie to coś, czego nie można zmarnować.

To opowiadanie polecam każdemu bez względu na wiek, płeć, wyznanie lub przekonania i gorąco zachęcam do przeczytania. ''Oskar i Pani Róża'' to książka , która powinna stać się lekturą obowiązkową w szkołach, ponieważ nauczy więcej niż wszystkie inne razem wzięte. Gwarantuje, że każdy wrażliwy człowiek będzie na przemian śmiał się i płakał. Uwierzcie, że warto poświecić chwilę czasu na jej przeczytanie.