"Miłość to uczucie, które uskrzydla, ale też rani"

Czy żyje ktoś, kto nie słyszał o miłości? Zapewne nie każdy jej zaznał, jednak sama znajomość tego uczucia nie jest nikomu obca. Według encyklopedii, miłość to uczucie skierowane do osoby, które wyrażamy w pragnieniu dla niej dobra i szczęścia. Może ona istnieć między mężczyzną, a kobietą lub członkami rodziny. To uczucie może płynąć też wobec przyjaciół i bliźnich. Pierwszy rodzaj jest we współczesnym świecie przereklamowany. Ludziom bardo często wydaje się, że kogoś kochają, ale z czasem okazuje się, że to było tylko zauroczenie.
Miłość naprawdę jest dla nas uniesieniem, napędem do życia i spróbuję to uzasadnić kilkoma argumentami. Po pierwsze, powszechnie wiadomo, że osoby zakochane często cierpią. Na przykład, gdy kochamy na odległość. Chcemy zobaczyć ukochaną osobę, przytulić ją, cały czas myślimy tylko o niej, bo strasznie tęsknimy, a ból staje się nie do zniesienia. Jednak, z doświadczenia wiem, że kiedy wreszcie ją zobaczymy, kiedy nastąpi to wyczekiwane spotkanie, to nasze szczęście jest wielkie i niezmierzone jak ocean. Czujemy się jakbyśmy odnaleźli niebo i udzielamy swą radość na wszystkie sposoby, stajemy się kimś zupełnie innym, chcemy obdarzyć cały świat czułością.
Znałam kiedyś chłopaka, który kochał się w mojej koleżance, jednak ta nie zwracała na niego uwagi. Robił wszystko, aby go zauważyła. ’’Wmieszał się’’ w jej towarzystwo, chodził w te miejsca, w których najczęściej bywała, zaczął słychać muzyki, którą lubiła, a dziś są razem już długi czas i ich związek jest bardzo udany. Myślę, że czasem naprawdę warto powalczyć o drugą osobę.
Z kolei miłość matki do dziecka jest chyba najpiękniejszym, najgłębszym i najbardziej bezinteresownym rodzajem kochania jaki znam. Ona (matka), nie liczy czasu, ani pieniędzy poświęconych dziecku. Jest na dobre i na złe. Kocha swoją pociechę nie tylko gdy ma dobre stopnie w szkole i jest grzeczna, ale również, gdy broi. Wtedy krzyczy, tłumaczy błąd i pozostawia karę, jako nauczkę na przyszłość, ponieważ kocha ją z całego serca i nie jest obojętna jej zachowaniu. Czasem kobieta rodząca dziecko, zgadza się na własną śmierć, aby ono mogło żyć. Tak mocna i głęboka bywa miłość, że osoba gotowa do poświęceń wymagających pożegnania się z życiem, podejmuje się ich. Jan Kochanowski napisał wiele trenów opisujących wielki żal, rozpacz i smutek po utracie córki, Orszulki. Jego wiersze zawierają wiele cierpienia, ale też miłości ojcowskiej. Więc kolejny argument to taki, że miłość od wieków jest tematem wielu artystów i poetów. William Shakespeare, w epoce romantyzmu, napisał sztukę o miłości Romea i Julii. Dramat zasłynął na całym świecie, jest wystawiany w teatrach i na jego podstawie są pisane książki i scenariusze do filmów.
Każdy z nas chce osiągnąć swój cel i znaleźć szczęście, które dla jednych stanowi spełnienie marzeń, dla drugich dobra sytuacja finansowa, a dla innych prawdziwa, szczera miłość. Ja, zgodzę się z tymi trzecimi, bo świadomość, że mam drugą osobę, daje mi poczucie bezpieczeństwa, dodaje odwagi i pewności siebie, a razem zawsze można zdziałać więcej i poradzić sobie z finansami, wystarczy siła woli.
Moim zdaniem miłość ma same plusy. Powoduje, że jesteśmy pełni energii, optymizmu, czujemy, że możemy wszystko i chce nam się żyć, a świat staje się piękniejszy. Kochamy kogoś, a to dodaje nam skrzydeł, inspiruje nas do pisania wierszy miłosnych i opowiadań. Chcemy upodobać się ukochanej osobie, dbając o siebie i stając się lepszymi. Lepiej nam idzie w nauce, życiu, pracy. Wszystko staje się kolorowe. W piosence refren brzmi: „Więc chodź, pomaluj mój świat…” i tu wyraźnie widoczne jest wołanie o miłość. Święty Paweł powiedział „Gdybym nie miał miłości, byłbym niczym.”. Bez miłości nie byłoby dzieci, nie byłoby życia. Ona to wszystko nakręca, nadaje sens i chęć.
Widzimy więc, że miłość jest dla nas inspiracją, jest dla nas ŻYCIEM! Z całą pewnością mogę stwierdzić, że przedstawione argumenty nie dają podstaw, by w to nie wierzyć. Uważam, że gdy zadajemy sami sobie pytanie: „Czy to co czuję, jest miłością?”, należy przeczytać pięknie dobrane słowa, opisujące prawdziwe oblicze miłości:
„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje. (…)”