Cechy dramatu greckiego

Tragedie greckie były oparte na mitach. Istotą tragedii antycznej jest konflikt tragiczny. Bohaterami tragedii są ludzie pochodzący z wysokich rodów – królowie, ich rodzina etc. Są to postacie statyczne.

Bohater:

• statyczny – poglądy i zachowania w trakcie sztuki nie zmieniają się
• dynamiczny – poglądy i zachowania ulegają zmianie

W tragedii występuje chór. Informuje on o wydarzeniach, wyjaśnia sens tego, co dzieje się na scenie, tworzy nastrój, ocenia postępowanie bohaterów, dokonuje uogólnień na temat egzystencji człowieka.
Na scenie mogą występować maksymalnie 3 osoby. Drastyczne wydarzenia rozgrywały się poza sceną, informował o nich np. posłaniec. Aktorami mogli być tylko mężczyźni, ubrani w maski i koturny. Role żeńskie również grali mężczyźni, w odpowiednich strojach.

Mimesis – naśladowanie rzeczywistości, przekonanie, że najdoskonalsze są naśladowania rzeczywistości i natury. Z mimesis wywodzi się zasada trzech jedności:

• jedność czasu – akcja dramatu musi rozgrywać się nie dłużej niż jeden dzień;
• jedność miejsca – akcja dramatu rozgrywa się w jednym miejscu (ewentualnie w kilku miejscach, ale położonych blisko siebie)
• jedność akcji – akcja jest jednowątkowa

Grek przychodzący do teatru chciał widzieć coś, co jest mu bliskie, zrozumiałe i logiczne. Dramat musiał być dlatego odzwierciedleniem rzeczywistości.

Decorum – zasada odpowiedniości z jednej strony gatunku i tematyki utworu, a z drugiej – stylu jakim utwór jest pisany.

Styl dzielimy na: wysoki (podniosły) , średni, niski (potoczny, wulgarny). Tworząc tragedię trzeba stosować odpowiedni styl, tzn. wysoki (podniosły), komedię – niski etc.

Jednorodność stylistyczna – utwór nie może być pisany kilkoma stylami, tylko musi być jednym. W tragedii greckiej nie występuje indywidualizacja języka.

Jednorodność estetyczna – w jednym utworze nie może być połączenia np. tragizmu i komizmu

Tragedia antyczna miała klasycznie zbudowaną akcję:
a) prolog – wprowadzenie (ekspozycja)
b) perypetia – zdarzenie, które stawia bohatera wobec nowych okoliczności i wpływa na jego losy;
c) narastanie napięcia, rozwijanie akcji;
d) punkt kulminacyjny – punkt zwrotny w którym napięcie emocjonalne osiąga najwyższy poziom;
e) katastrofa – rozwiązanie akcji, zakończenie utworu.