Opowieść o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć

"Opowieść o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć" to określenie, które z pewnością obrazuje powieść A. Kamińskiego pt. "Kamienie na szaniec". W tej rozprawce postaram się uargumentować tę tezę.

Moim pierwszym argumentem będzie to, że Alek, Rudy, Zoska bardzo dobrze się uczyli. Zdali maturę z dobrym wynikiem. Nawet po wybuchu wojny nie zaprzestali samokształcenia. Jedną z form walki z wrogiem była właśnie nauka i chłopcy dobrze o tym wiedzieli. Bardzo chcieli poznawać nowe horyzonty i poszerzać swoją wiedzę. Dzięki temu mogli lepiej planować akcje małego sabotażu, a później grup szturmowych.

Kolejnym argumentem świadczącym o ich pięknym życiu był ich stosunek do rodziny. Dbali o nią jak najbardziej mogli, wspomagali psychicznie, bo wiedzieli, że to oni najbardziej przeżywają ich walki oraz niebezpieczne akcje. każdy z nich miał ogromny respekt oraz szacunek do rodziców. Nigdy nie powiedzieli o nich złego słowa, co rzadko zdarza sie wśród współczesnej młodzieży.

Następnym argumentem jest to iż gdy rozpoczęła się wojna, Rudy, Alek i Zośka wstąpili do ugrupowania Mały Sabotaż. Nie poddali się jak wielu polaków. Próbowali walczyć o wolność i godność Polaków Właśnie tam, po raz pierwszy, musieli wcielić swoje nabyte umiejętności w życie. Wpuszczali gazy łzawiące lub powodujące mdłości do kin i lokali, zrywali niemieckie flagi, rysowali na murach żółwie. Ich naczelnym celem było ośmieszenie i upokorzenie znienawidzonego wroga- Niemców.

Kiedy bohaterowie dojrzeli i zmężnieli, postanowili uczestniczyć w coraz bardziej niebezpiecznych akcjach- dywersyjnych. Jedną z nich była akcja pod Arsenałem. Alek i Zośka wraz z innymi chłopcami musieli wykazać się odwagą podczas uwolnienia swego przyjaciela Rudego z rąk Niemców. Przeprowadzone zadanie zostało zakończona pomyślnie, lecz podczas ucieczki Alek został postrzelony przez Niemca. Mimo odniesionych ran wydawał rozkazy chłopcom, nie poprzestał w walce z wrogiem- rzucał granaty. Kiedy dotarł do domu, okazało się, że jest poważnie ranny, tak jak Rudy, który był katowany przez Niemców. Zadawano mu pytania dotyczące jego działań i grupy, w której pracuje. Jednak nic nie powiedział, nie wydał żadnego przyjaciela. Z powodu odniesionych obrażeń Rudy i Alek umarli tego samego dnia. A wszystko to dla wolnej ojczyzny, wolnej Polski i przyjaźni jaka ich łączyła. Zośka był w rozpaczliwym stanie, dowiedziawszy się o stracie najbliższych przyjaciół. Dzięki pomocy rodziny i wsparcia, które od niej otrzymał, powrócił do siebie i nie zaprzestał walki. Zginął w akcji pod Sieczychami. Jak prawdziwy żołnierz a zarazem wielki bohater.

Bohaterowie byli dobrze zapoznani ze śmiercią , ginęli ich najbliżsi, ginęli i oni sami, mając jednak poczucie spełnionego obowiązku wobec ojczyzny, przyjaciół. Pozostali oni wierni sobie i swoim ideałom, marzeniom, wartościom, dlatego nawet jeśli przyszło im zapłacić za nie najwyższą cenę życia, była to zawsze śmierć godna, piękna. Sylwetka każdego z nich jest przykładem, jak należy pięknie umierać i pięknie żyć.