Gospodarka w Polsce po roku 1989

W 1989 roku nowo wybrany rząd zdecydował na szybkie wprowadzenie programu mającego ustabilizować sytuację ekonomiczną w Polsce oraz na transformację polskiej gospodarki do systemu wolnorynkowego. Przemiany te to proces wymagający czasu, a więc po części trwa do dziś. Zmiany te nazwano Programem Balcerowicza – od nazwiska ówczesnego wicepremiera i ministra finansów, twórcy tegoż programu.
Zmiany obejmowały:
1. reformę systemu bankowego i ubezpieczeniowego, w tym: ustabilizowanie kursu dolara wobec złotówki, zwiększenie oprocentowania kredytów, umocnienie pozycji NBP oraz tworzenie nowych, niepaństwowych banków;
2. likwidację udziału państwa w regulacji cen wyrobów i usług. Rząd kontroluje tylko ceny energii elektrycznej, węgla, gazu oraz biletów PKP i PKS;
3. likwidację reglamentacji towarów;
4. wprowadzenie jednolitych zasad płacenia podatków we wszystkich sektorach gospodarki;
5. prywatyzację, polegającą na odsprzedaniu własności państwa prywatnym właścicielom;
6. zwiększenie produkcji wyrobów konsumpcyjnych;
7. demonopolizację gospodarki, czyli ograniczenie dominującej roli pojedynczych przedsiębiorstw, stworzono tym samym warunki sprzyjające wolnej konkurencji.
Ogromną rolę w przemianach gospodarczych odgrywa także proces restrukturyzacji, który polega m.in. na wprowadzaniu nowoczesnych technologii.
Dzięki tym zmianom dziś w Polsce żyje się lepiej. Zahamowano inflację, przywrócono równowagę na rynku towarów, zrównoważono budżet państwa. Zwiększył się postęp techniki, a nowoczesne urządzenia pojawiają się u nas równie szybko jak na zachodzie. Możemy kupować zagraniczne produkty i nie grozi nam brak podstawowych towarów w sklepach. Dlatego też możemy stwierdzić, iż plan Balcerowicza był programem jak najbardziej potrzebnym i, co ważniejsze, skutecznym.