Wyprawa, wędrówka, tułaczka...podróż nie jedno ma imię.

W tej Rozprawce postaram potwierdzić tezę Wyprawa, wędrówka, tułaczka...podróż nie jedno ma imię. Ludzie podróżują już od dawna. W pracy przedstawię bohaterów, którzy unieśli trud wypraw, wędrówek i tułaczek. Jednym z przykładów ludzi, którzy wybrali się na wyprawę, byli Karolina i Marcin. Ich marzeniem był wyjazd do Anglii. Spełniło się to dzięki Fundacji Dziecięca Fantazja. Przygotowywali się starannie do tej wyprawy. Przez cały czas pobytu tam, zwiedzali z zaciekawieniem zabytki. Spotkali się także z piłkarzami Liverpoolu. Bohaterem który wybrał się na wędrówkę był Mały Książę z opowiadania „Mały Książę” Exupéry'ego. Mały chłopiec znudzony codzienną rutyną postanawia wybrać się w poszukiwaniu przyjaciół i nowego życia. Odwiedza on wiele planet, jednak nie znajduje na nich nic ciekawego. Na koniec swojej wędrówki dolatuje jednak na Ziemię, gdzie poznaje lisa, z którym się bardzo blisko zaprzyjaźnia. Ten mu wyjaśnia co jest dobre, a co złe i czego może spodziewać się na Ziemi. Opowiada mu o tajnikach przyjaźni, wyrażając bardzo ciekawą sentencję „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Mały Książę w dalszym życiu kierował się właśnie tą zasadą. Jednak jednego dnia zakończył swoją wędrówkę. Po ukąszeniu przez węża już na zawsze wraca na planetę B-625, z której pochodził. Tam też żyła miłość jego życia, o której istnieniu przekonał się dopiero dzięki wędrówce. Tekstem który nadaje przestrzennej tułaczce niezwykłego wymiaru jest "Odyseja" Homera, zawierająca historię dziesięcioletniej tułaczki Odyseusza spod Troi do Itaki. Jest to klasyczny przykład tułaczki, w której główny bohater musi stawić czoło przyrodzie, losowi i bogom. Odys powracający do domu traci kilku swoich towarzyszy, którzy pozostaną na zawsze w krainie Lotofagów, gdyż ulegli swym słabościom. Musi również być świadkiem śmierci innych z ręki cyklopa, a następnie znieść samotność w trakcie długiej wędrówki. Musi też udać się w przeszłość, schodząc do Hadesu na spotkanie ze swoimi zmarłymi przyjaciółmi. Powracający do domu Odys jest już kimś zupełnie innym niż zuchwały wojownik znany z „Iliady”. Wędrówka bohatera nie jest jedynie docieraniem do celu. Jej istota sprowadza się do poznawania samego siebie i swojej historii. Tak więc jak się okazuje podróż nie zawsze jedno ma imię. Czasami z niczego robi się coś i nawet nie wiemy jak sobie z taką sytuacją poradzić. Wtedy najczęściej usiłujemy uciec, jednak nie wiemy co czyha na nas za rogiem. Czy miła wyprawa, czy też nostalgiczna tułaczka.