Każdy człowiek w swoim życiu przechodzi kilka faz życia. Dla jednych są one bardzo jednoznaczne i łaskawe, innych zaś los rzuca po całym świecie. Tak jak w literaturze bohaterowie przeżywali wiele podróży tak i my żyjemy w rzeczywistości. Jednym wiedzie się lepiej, inni ciągle tułają się po świecie. Nie możemy jednak jednoznacznie określic rodzaju naszych wypraw. Nie wiemy bowiem kiedy coś jest wyprawą, czy wędrówką, a kiedy już tułaczką. W tej pracy postaram się przedstawic bohaterów, którzy na swych barkach unieśli trud wypraw, wędrówek i tułaczek.
Jednym z przykładów człowieka, który ciągle wybierał się na wędrówki po miastach była Tamara. Jest to postac z powieści Krystyny Siesickiej „Falbanki”. Tamara jest córką babci Rózy, która wciąż nie może się ustatkowac. Podczas, gdy cała rodzina jest już ustatkowana uczuciowo, Tamara przeprowadza się z miasta do miasta w poszukiwaniu miłości i azylu. Prawdziwe ukojenie jednak zawsze znajduje w rodzinnym domu. Gdzie nawet przypadkowo zawsze zbiera się cała rodzina. Swego czasu Tamara na podobną „wycieczkę” próbuje namówic Melę – swoją siostrzenicę, jednak nie udaje się jej to.
Kolejym bohaterem, który wybrał się na wyprawę był Mały Książę z opowiadania „Mały Książę” Exupéry'ego. Mały chłopiec znudzony codzinną rutyną postanawia wybrac się w poszukiwaniu przyjaciół i nowego życia. Odwiedza on wiele planet, jednak nie znajduje na nich nic ciekawego. Na koniec swojej wyprawy dolatuje jednak na Ziemię, gdzie poznaje lisa, z którym się bardzo blisko zaprzyjaźnia. Ten mu wyjaśnmia co jest dobre, a co złe i czego może spodziweac się na Ziemi. Opowiada mu o tajnikach przyjaźni, wyrażając bardzo ciekawą sentencję „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Mały Książę w dalszym życiu kierował się właśnie tą zasadą. Jednak jednego dnia zakończył swoją ziemską wyprawę. Po ukąszeniu przez węża już na zawsze wraca na planetę B-625, z której pochodził. Tam też żyła miłośc jego życia, o której istnieniu przekonał się dopiero dzięki wyprawie.
Bohaterami, którzy nieszczęśliwie musieli wułac się po ziemi byli Staś i Nel z opowieści „W pustyni i w puszczy”. Tam dwoje młodych bohaterów wsiada w pociąg niestety zły i odjeżdża w miejsce, którego wcale nie zna. Czekają tam na nich liczne niespodzianki nie zawsze miłe. Bohaterowie w poszukiwaniu spokoju borykaja się z chorobą i wielona przeciwnościami losu. W końcu jednak udaje im się zakończyc wielodniową tułaczkę po pustyni i po puszczy.
Tak więc jak się okazuje podróż nie zawsze jedno ma imię. Czasami z niczego robi się coś i nawet nie wiemy jak sobie z taką sytuacją poradzic. Wtedy najczęściej usiłujemy uciec, jednak nie wiemy co czyha na nas za rogiem. Czy miła wyprawa, czy też nostalgiczna tułaczka.