Ludzka egzystencja zawarta w micie o Demeter i Korze

Cierpienie zwykliśmy traktować jako coś bardzo osobistego - często dramat poszczególnej jednostki. Taka osobista tragedia znalazła swoje odbicie w literaturze między innymi w podaniu o Korze i Demeter. Dzięki niemu uzmysławiamy sobie jaki ból musi odczuwać matka po stracie swojego dziecka.Dla każdej matki rozdzielenie z dzieckiem jest to ogromny cios. Matka chciałaby mieć swoje dziecko zawsze przy sobie i móc je chronić przed złem całego świata. Gdy je traci nie może tego robić co powoduje u niej lęk oraz smutek. Również mitologiczna postać Demeter bardzo przeżywała rozłąkę z córką. Dzieję się tak ponieważ łączy ją ogromna siła miłości do córki. Od dzieciństwa wpajano każdemu z nas aby nie przyjmować rzeczy od nieznajomych i się z nimi nie zadawać. Staramy się przestrzegać tej zasady choć zdarza się, że pokusa spróbowania czegoś zakazanego nie daje nam spokoju. Persefona- córka Demeter, uległa pokusie i zjadła ziarna granatu które wręczył jej Hades, przez co związała się z nim na zawszę oraz musiała wracać do Hadesu na 1/4 roku.
Następstwem tego były wędrówki Kory z Hadesu do Demeter które ukazywały cykliczność pór roku. Gdy Persefona wracała z Królestwa Zmarłych, cała przyroda budziła się do życia, co odzwierciedlało radosny nastrój Demeter w świecie. Wówczas to na ziemi panowała wiosna oraz lato. Natomiast w jesieni Demeter zdawała sobie sprawę że jej ukochane dziecko niedługo powróci do hadesu, w związku z tym przestawała ona dbać o przyrodę, która w mgnieniu oka obumierała.
Nie należy również być ciekawskim ze względu na to iż mogą z tego wyniknąć różne nieprzyjemności. W przypadku Persefony ciekawość ją zgubiła. Zerwanie Narcyza mimo zakazu matki, spowodowało rozstąpienie ziemi i porwanie jej przez Hadesa.
W momentach kryzysowych, Nie jest łatwo zaakceptować doświadczenie cierpienia. Boimy się bólu i własnej słabości. Szukamy drogi do szczęścia. Pytamy o to, jak żyć, by nie cierpieć. Oszukujemy sami siebie, gdyż cierpienia nie możemy się wyrzec i nie możemy go uniknąć. Jest treścią naszego życia.
Persefona w trakcie porwania przez hadesu odreagowała płaczem, okazywała strach oraz przerażenie. Nie wiedziała co ją czeka, z dala od matki i znajomego świata.
Przez ukazanie cech ludzkich w bóstwach mit ten stanowi ciągle inspirację dla wielu artystów. Ukazuje jak wielka może być więź między matką i córką oraz tłumaczy następstwo pór roku na kuli ziemskiej.