Kartezjusz

Kartezjusz
Był jednym z głównych przedstawicieli filozofii 17 wieku obok Spinozy i Liebenitza.Szybko doszedł do wniosku, że bardzo wiele prawd, ktróre kiedys uważał za słuszne, okazały się być fałszywe. Uznał, że trzeba spróbować osiągnąc wiedzę koniecznie, apodyktycznie pewną. By do niej dotrzeć trzeba zakwestionować i odrzucić wszelkie twierdzenia, które mogą budzić jakiekolwiek zasadne wątpliwości.Kartezjusz był sceptykiem metodycznym-wierzył, że poprzez wątpienie może znaleźć wiedzę pewną w odróżnieniu od starożytnych sceptyków, którzy poprzez wątpienie chcieli podważyć wszelką wiedzę. Wysunał trzy argumenty sceptyczne. Pierwszy z nich dotyczyc miał zawodności zmysłów. Zatem wiedza oparta na zmysłach i doświadczeniu nie jest wiedza pewną i należy ją zignorować, odrzucić. Drugi argument traktował o braku jasnej i wyraźnej granicy pomiędzy jawa a snem. Po zastosowaniu tych dwóch argumentów, Kartezjusz uznał, że zakwestionował całą dotychczasową wiedzę za wyjątkiem logiki i matematyki, bo tylko te nie wymagaja poznania zmysłowego oraz doświadczenia i czy na jawie, czy tez we snie dwa dodać dwa zawsze równa się cztery. By podważyc również ważność wiedzy logicznej i matematycznej, wysunął następujący argument, iż być może jesteśmy we władzy złego ducha kusiciela, który nas umyślnie wprowadza w błąd. Ostatecznie Kartezjusz znalazł tylko jedną bezwzględnie pewna prawdę: skoro wątpię, to myślę, a żebym mógł myśleć, muszę wpierw być( cogito ergo sum-myślę, więc jestem). Pozostawało pytanie kim jestem? Na pewno substancja myślącą, ale nie wiadomo, czy istnieją inni ludzie, świat zewnętrzny, Bóg itd. Należało zatem pokazać możliwość przejścia od wiedzy o własnej jaźni do wiedzy o .świecie, a następnie Bogu lub odwrotnie. Kartezjusz poszedł sladem świętego Augustyna(inaczej niż Tomasz z Akwinu). Najpierw dowiódł on istnienia Boga, a następnie wykorzystując to, istnienia swiata. jego dowód na istnienie Boga opierał sie na założenia, że mam w umysle ideę bytu doskonałego, czyli Boga i wiem, jakie cechy musi posiadać byt doskonały, żeby nim być . Sam jako niedoskonały, nie mógłbym wytworzyć sobie idei bytu doskonałego, zatem Bóg musi istnieć, gdyz jedynie on mógłby mi ją w umysł wszczepić. Bóg jako byt doskonały, bo m.in. mądry, dobry i wszechmocny, nie obdarzyłby mnie takimi władzami poznawczymi, które przy poprawnym ich wykorzystaniu wprowadzałyby mnie w błąd i nie pozwalały poznac prawdy. człowiek otrzymał od Boga dwie władze. to rozum i wola. Rozum daje człowiekowi zdolnosc wyobrażania sobie czegos, zaś wola -zdolnośc sadzenia, czyli dokonywania wyborów oraz wydawania ocen.