Przyczyny wojny
1. Francja w 1328 r. zagarnęła bogatą Flandrę. Wywołało to niezadowolenie mieszczan flandryjskich, którzy do produkcji swego sukna używali angielskiej wełny.Filip VI ogłosił konfiskatę Gujenny (lenna korony francuskiej) - Edward III wypowiedział hołd
2. Edward III zakazał eksportu wełny do Francji, w odwet za aresztowanie kupców angielskich uwięził
handlarzy francuskich,
3. Spór o tron francuski. Po wygaśnięciu głównej linii Kapetyngów najbliższym krewnym, a zarazem pretendentem do korony francuskiej był król angielski Edward III, wnuk po kądzieli króla Francji Filipa IV Pięknego. Jego pretensje do tronu nie zostały uznane, zgodnie z zasadą francuskiego prawa niemożliwe było dziedziczenie tronu przez potomka w linii żeńskiej, na tronie Francji zasiadł więc przedstawiciel bocznej linii Kapetyngów - Filip VI Walezjusz.
4. Różnica w rodzaju armii (Francja- pospolite ruszenie, Anglia Łucznicy i wojska najemne)
5. Do otwartego konfliktu doprowadziło poparcie udzielone Szkocji przez Francję (Francja popierała samodzielność Szkocji a tę chciała podporządkować sobie Anglia) i pomoc udzielona Flandrii przez Anglię (Anglia sprzeciwiała się zajęciu przez Francję Flandrii [Anglia z nią powiązała się gospodarczo]).
Przebieg wojny
Wojna stuletnia trwała od 1337 do 1453, czyli tak naprawdę 116 lat i była jedną z najdłuższych wojen w historii.W 1340 Anglicy opanowali morze poprzez zwycięstwo nad przygotowującą się do desantu flotą francuską pod Sluys przy ujściu Skaldy.Rok 1346 był pierwszą dotkliwą porażką Francji pod Crecy (zajęcie portu Calais, który będzie strategicznym punktem dla Anglików), następna w 1356 pod Poitiers (wzięcie do niewoli króla Jana Dobrego). W 1360 zawarto pokój w Brétigny, Anglia otrzymała Akwitanię, kilka hrabstw i port Calais oraz okup za króla Francji Jana II Dobrego. W 1365 doszło ponownie do wojny, zakończonej w 1375 rozejmem. Anglia tym razem utraciła większość nabytków, więc w 1413 król angielski Henryk V podjął na nowo działania wojenne. W 1415 pod Azincourt wojska angielskie, które posiadały znakomitych łuczników pokonały o wiele liczniejsze wojska francuskie. Henryk V zajął Normandię i zmusił psychicznie chorego króla Francji (Karola VI Szalonego, który twierdził, że jest zrobiony ze szkła i nie wolno go dotykać) do zawarcia traktatu w Troyes w 1420, który pomijał następstwo jego syna - delfina Karola, na rzecz króla angielskiego Henryka V Lancastera.
O dalszym przebiegu wojny zadecydowała postawa społeczeństwa francuskiego zrażonego do Anglików, nastawionego coraz bardziej patriotycznie. Młoda dziewczyna z Lotaryngii, Joanna d'Arc, w 1429 stanęła przed Karolem VII, oświadczając, że otrzymała od Boga misję wypędzenia Anglików i doprowadzenia do koronacji w Reims prawowitego władcy Francji. Potrafiła przekonać i króla, a i żołnierzy, w wyniku czego doszło do uwolnienia oblężonego Orleanu i zdobycia Reims, gdzie Karol VII uroczyście koronował się na króla Francji; nastąpił wówczas pomyślny okres wojny dla Francuzów. Joanna d'Arc w 1430 dostała się do niewoli, a następnie, oskarżona o czary, w 1431 została przez Anglików spalona na stosie. Anglia osłabła i utraciła Paryż. W 1444 zawarto zawieszenie broni, jednak po pięciu latach Karol VII, zorganizował armię i podjął na nowo walkę. Zwycięstwa Francuzów pod Formigny (1450) i pod Castillon (1453), zdobycie przez nich Normandii i Gujjenny przesądziło o losach wojny, zakończonej bez traktatu pokojowego.
Skutki wojny
1. Obydwa kraje poprzez wojnę stuletnią zostały osłabione i wyniszczone, a ich rycerstwo zrujnowane.
W rękach Anglików zostały tylko Wyspy Normandzkie i jeszcze przez 100 lat port Calais
2. W Anglii wybuchły walki wewnętrzne (Wojna Dwóch Róż). Były to walki o władzę pomiędzy dwoma rodami: Lancasterów, którzy mieli w herbie różę czerwoną oraz Yorków, którzy mieli w herbie różę białą.
3. Francja, mając oparcie w niższej szlachcie i kadrze urzędniczej, rozpoczęła etap przebudowy wewnętrznej, ograniczali znaczenie Stanów Generalnych, a budowali początki monarchii absolutnej.
4. Wojna przyniosła również zmiany w sztuce wojennej, m.in. rycerskie pospolite ruszenie zostało zastąpione przez zawodowe wojska najemne, powszechnie zaczęto używać artylerii.
