Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej

Dom to miejsce, w którym czujemy się najlepiej. Czy to prawda? czy każdy ma takie miejsce, które może nazwać domem? Czy wszyscy dobrze czujemy się w swoim domu i czy każdy chcę do niego wracać? Te i wiele innych pytań możemy sobie zadać, rozważając to przysłowie "Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej."
Może warto najpierw zastanowić się nad znaczeniem tego słowa. Dom - przystosowany pod względem konstrukcyjnym i użytkowym budynek, przeznaczony do celów mieszkalnych - tak to słowo opisuje encyklopedia. Gniazdo, cztery kąty, budynek mieszkalny - tak słownik synonimów. Miejsce, które zawsze będzie na nas czekać, o którym nigdy nie zapomnimy i do którego zawsze chętnie wrócimy; "Dom jest tam gdzie ktoś o mnie myśli", tam, przy bliskich chcemy czuć się bezpiecznie - a tak ja.
Dom jest z ludźmi od wieków, kiedyś jaskinie, potem drewniane chaty, murowane budynki, bloki, wieżowce... Tak naprawdę nawet mały pokoik może być naszym domem, wystarczy, że zawsze będziemy chcieli do niego wrócić i, że wiecznie ktoś w nim będzie na nas czekał, bo dom to też ludzie. Osoby, które nas kochają, tworzą pewne miejsca wyjątkowymi i dzięki temu możemy je nazywać domem. Toteż jestem pewna, że dom to nie tylko budynek ale i bliskie nam osoby.
Gdy się czegoś boimy, pierwszym miejscem, w którym chcemy się znaleźć jest dom, gdyż w nim czujemy się bezpiecznie. Mamy tam swój kąt, możemy w nim odpocząć i uciec choć na chwilę od problemów.
Trzymając się tezy: dom jest miejscem, w którym czujemy się dobrze, jest dla nas zawsze otwarty więc kiedy chcemy chcemy możemy do niego wrócić. Zawsze ktoś będzie na nas czekał, nasz atary kąt będzie niezmiennie należał do nas i nawet jeśli odejdziemy, to emocjonalnie będziemy połączeni z tym miejscem. Najlepiej ilustruje to ten fragment:

" O to chodzi jedynie,
By naprzód wciąż iść śmiało,
Bo zawsze się dochodzi
Gdzie indziej, niż się chciało.
Zostanie kamień z napisem:
Tu leży taki a taki.
Każdy z nas jest Odysem
Co wraca do swej Itaki. "
Sądzę, że dom jest dla nas wszystkich równie ważny i z cała pewnością powinniśmy potrafić go docenić. Nienależy zapominać również, że nie każdy ma to szczęście co my, bo trudno zapomnieć, że dom jest miejscem, które można stracić lub w ogóle nie mieć. Niektóży przez całe życie szukają swego prawdziwego domu, ja nie muszę, już wiem gdzie jest.
Pragnę zwrócić uwagę na pewien istotny fakt. Nie w każdym domu jest miłość, a tak naprawdę ona powinna go budować, być jego fundamentami. Samotne osoby, dzieci z sierocińców, rodziny z problemami... Czy ludzie w takim domu czują się szczęśliwi i bezpieczni? Chyba tak... - "Zdarzało się też na naszej ulicy, że z okien leciały meble, kobiety wołały ratunku i przychodziła policja. A więc tak źle u nas nie było." - A może jednak tylko tak myślą?
Sądzę, że przytoczone argumenty wystarczą, aby przekonać o słuszności mojego twierdzenia. Słowa znanego przysłowia "Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej " są jak najbardziej prawdziwe, gdyż dom to rodzina i miłość, a one równają się szczęściu i bezpieczeństwu. To moje zdanie i nie każdy musi się ze mną zgodzić, ale tak właśnie uważam i mam nadzieję, że kto inny choć trochę podziela moje zdanie.