Tragizm Konrada Wallenroda.

Konrad (oryginalne imię Alf) będąc dzieckiem został porwany z Litwy przez Krzyżaków. Jest przez nich wychowywany na rycerza. Życie układa mu się szczęśliwie. Ożenił się i chce żyć w szczęściu i spokoju. Jednak cały czas czuje się synem litewskim. Lecz nadeszło zagrożenie dla ojczyzny ze strony Krzyżaków. Bohater staje przed bardzo ciężkim wyborem: musi wybrać pomiędzy miłością do ojczyzny a miłością do Aldony. Kolejny ciężki wybór to: czy być honorowym, czy zwyciężyć nad Krzyżakami. Wybiera miłość do ojczyzny i zwycięstwo nad zakonem. Aby bronić Litwy zostaje mistrzem Zakonu i prowadzi Krzyżaków do wali, w której ponoszą druzgoczącą klęskę. Konrad postąpił niezgodnie z kodeksem rycerskim, czyli wbrew sobie a jednak zrobił to, co uważał za najważniejsze. Gdyby postępował etycznie, stanąłby do walki twarzą w twarz z Krzyżakami, poniósłby klęskę i zaprzepaściłby przyszłość ojczyzny. Dokonał zemsty na wrogu (co przyniosło mu moment satysfakcji), ale stracił wszystko, co miał najcenniejsze - honor i miłość.

Romantyczny tragizm bohatera opiera się na konflikcie kilku ważnych wartości: własne szczęście w miłości i rodzinie, pośród swojego narodu stoi w sprzeczności w natychmiastowej potrzebie upadającej Litwie, która nie ma szans w otwartej walce zbrojnej z zakonem; drugą strefą konfliktową jest problem moralności rycerskiej, której uczył go zakon, a przeciw której musiał stanąć, aby ratować ojczyznę; musi mianowicie zastosować technikę podstępu; to właśnie staje się przyczyną jego wewnętrznego rozdarcia na dwóch ważnych płaszczyznach życiowych.
Dokonana wcześniej seria tragicznych wyborów doprowadza ostatecznie do samobójstwa bohatera.
Tragizm wynika z konfliktu wartości, konieczności wyboru tylko jednej drogi, tak jak w dramacie antycznym, prowadzącej do katastrofy.