Jacek Soplica, Konrad, Kordian – ludzie samotni

Samotność jako odizolowanie od społeczeństwa jest nieodłącznym aspektem życia każdego człowieka. Szczególnym zainteresowaniem obdarzyli go twórcy polskiego romantyzmu, którzy sami bardzo często go doświadczali, np. podczas Wielkiej Emigracji. W tej epoce kładziono duży nacisk w literaturze na indywidualizm bohatera, który zawsze doprowadzał go w końcu do samotności. Najlepszymi tego przykładami są Jacek Soplica, Konrad i Kordian.
Jacek Soplica, bohater eposu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza był człowiekiem bardzo towarzyskim oraz miał licznych przyjaciół i popleczników. Jednak w wyniku nieszczęśliwej miłości do Ewy i zabicia Stolnika postanawia żyć jako bernardyn i działać po cichu na rzecz Polski. Zostaje samotny z wyboru, ponieważ chce przez to odpokutować swoje winy.
Samotny człowiek to jednak nie tylko ktoś odsunięty od społeczeństwa. Jest nim także ten, kto nie znajduje w nim zrozumienia i pomocy, będąc wyobcowanym i opuszczonym w walce ze swoimi problemami. Przykładami takich bohaterów są: tytułowy Kordian Juliusza Słowackiego oraz Konrad z „Dziadów cz. III” Adama Mickiewicza.
Konrad „wyrasta ponad innych”. Jako kreator słów i uczuć, jest w stanie wzniecić bunt, poruszyć umysły ludzi i wreszcie zburzyć porządek świata. Jednak nikt nie rozumie jego poezji, i pomimo swojej potęgi jest sam jak palec. Samotność? Cóż po ludziach? Czym śpiewak dla ludzi?”. Słowa te ukazują dramat Konrada, który świadomy siły swojej poezji, wie jednocześnie, że nie ma nikogo, kto by ją zrozumiał. Brak odpowiedzi od Boga oraz odpowiedniego grona odbiorców sprawia, że staje się bezsilny i samotny.
Główną przyczyną niepowodzenia Kordiana jest jego samotność. Bohater ten mógłby działać bardzo skutecznie gdyby miał jakiekolwiek wsparcie. Nie brakowało mu bowiem zdecydowania i woli walki: "Ożywię ogień, jeśli jest w iskierce". Wyswobodziłby naród spod carskiego jarzma, gdyby miał jakieś wsparcie. Łatwo rozprawiłby się ze swoim największym przeciwnikiem, czyli samym sobą. Jego zamach miałby dużo większe szanse powodzenia. Tymczasem pozostał całkowicie sam, odrzucony zarówno przez spiskowców jak i kobiety, z którymi się wiązał.
Podsumowując Jacek Soplica, Konrad oraz Kordian byli ludźmi samotnymi. Jako silne jednostki, odizolowali się od społeczeństwa, ponieważ gdyby tego nie zrobili, nie byliby w stanie robić tego, do czego się powołali. Ich indywidualizm z jednej strony pomagał, z drugiej jednak prowadził do samotności - stanu, który jest znany nam wszystkim.